Polemika Słowackiego z Mickiewiczem.

Najwybitniejszymi poetami romantycznymi w Polsce zdecydowanie byli Juliusz Słowacki i Adam Mickiewicz. Oboje brali udział w powstaniu listopadowym, w którym Polacy ponieśli klęskę i dlatego zostali oni zmuszeni do emigracji. Tak się złożyło, że obaj wyjechali do Paryża i tam zaczęli tworzyć. Ponieważ byli w obcym kraju musieli w swych dziełach stosować kostium historyczny aby obce narody nie zrozumiały przesłania jakie niesie treść książki. Dzieła dotyczyły głównie tematyki patriotycznej oraz powstania listopadowego. Autorzy pisali o zastosowaniu w walce zbrojnej nowych metod, które pozwoliłyby na lepszą organizację wojsk. Pomimo, iż obaj byli obywatelami jednego kraju nie lubili się nawzajem. Utwory Słowackiego były źle odbierane przez społeczeństwo emigracyjne oraz przez Mickiewicza, który z krytyką podchodził do każdego jego dzieła.

Rozprawa Słowackiego z Mickiewiczem dotyczyła roli poety w życiu całego narodu oraz wyboru metody walki zbrojnej z zaborcami. Słowacki nawoływał w swych utworach do walki opierając się na poezji tyrtejskiej. Został nawet nazwany polskim Tyrteuszem. 13 lutego 1831 roku jedna z gazet powstańczych „Nowa Polska” tak napisała o naszym wieszczu: „Jego „Hymn” i „Kulik” przejdą wraz z rewolucją w pamięć dalekiej potomności”. Autor uważał, że każdy poeta ma za zadanie nawoływać naród do walki, a nie spoczywać na laurach. Taki właśnie był bohater mickiewiczowskiego utworu „Konrad Wallenrod” – Halban. Był on opiekunem Konrada i ciągle przypominał mu jego przeszłość oraz rolę jaką ma do wykonania, czyli zemstę na wrogu.

W utworze Juliusza Słowackiego „Kordian” znów można odnaleźć polemikę dwóch wieszczów narodowych. Scena na górze Mont Blanc i Wielka Improwizacja („Dziady” cz.III) są do siebie podobne. Ich bohaterowie przechodzą stan wewnętrznej przemiany z kochanka kobiety na wojownika, który broni swego kraju. Oboje byli indywidualistami, patriotami i młodymi chłopakami.
Ten pojedynek między wieszczami był zdecydowanie największy.

Słowacki tak jak Mickiewicz ukazywał narodowi poprzez swe utwory postawę, jaką powinien obrać prawdziwy patriota walczący o wolność dla swojego kraju. Powinien on być człowiekiem odważnym i gotowym nawet na śmierć. W żadnym wypadku nie może się poddawać tak jak inne wojska polskie broniące wolności i niepodległości kraju w odległych czasach.

Mickiewicz i Słowacki polemizowali ze sobą przez cały okres życia twórczego. Prawie każde ich utwory można ze sobą porównać, ponieważ dotyczą tej samej problematyki – wolności narodu. Główni bohaterowie ich dzieł również są do siebie podobni, ponieważ mają te same cech charakteru i pełnia podobną rolę wśród społeczeństwa. Obaj wieszcze nie darzyli się wzajemną sympatią i dlatego Słowacki opuszcza Paryż i udaje się do Genewy aby tam tworzyć z dala od swego rywala – Mickiewicza.