Budowa i fizjologia ucha.

Ucho zewnętrzne – małżowina uszna i przewód słuchowy zakończony błoną bębenkową.

Ucho środkowe – to jama w której są 3 kosteczki słuchowe: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. Połączona jest z gardłem przy pomocy trąbki słuchowej.
Trąbka słuchowa umożliwia wyrównanie ciśnień po obu stronach błony bębenkowej i chroni przed rozerwaniem bębenka pod wpływem huku.
Kostki słuchowe przenoszą drgania bębenka na okienko owalne ślimaka.

Ucho wewnętrzne – błędnik błoniasty, który mieści się w labiryncie kości skroniowej.
Błędnik – znajdują się w nim kanały półkoliste w których znajdują się receptory równowagi.
Ślimak – znajdują się w nim receptory słuchu. Składa się z woreczka i łagiewki. Ma postać kanału wypełnionego płynem, który rozpoczyna się okienkiem owalnym. W okienko owalne wpasowane jest strzemiączko. Wewnątrz ślimaka znajdują się komórki receptorowe połączone z włóknami nerwu słuchowego. Fala dźwiękowa powoduje drganie kostek słuchowych, strzemiączko powoduje drganie błony okienka owalnego, które wywołuje drganie płynów w ślimaku co powoduje w komórkach receptorowych powstanie impulsu, który przewodzony jest nerwem do ośrodku słuchu w mózgu.

Zmysł równowagi: ściany woreczka i łagiewki pokryte są unerwionymi komórkami rzęsatymi. Wewnątrz znajdują się kryształki wapnia zwane otolitami, które podlegają działaniu grawitacji i w zależności od położenia ciała uciskają na komórki rzęsate – wzbudzają w nich impuls, transportowany nerwem słuchowym do ośrodków słuchowych w mózgu.
W kanałach półkolistych znajduje się płyn oraz komórki z rzęskami. Ruch ciała albo samej głowy powoduje ruch płynu przynajmniej w jednym z 3 kanałów co wzbudza komórki rzęsate Impuls z tych komórek dociera do mózgu. Kanały półkoliste informują mózg o ruchach ciała i głowy.