Komunikacja Kulturowa

Obowiązujące w danej kulturze zwyczaje i normy, regulujące procesy porozumiewania się wewnątrz grup społecznych; porozumiewanie się danej społeczności ze sobą ( k. międzykulturowa) za pośrednictwem tego, co stanowi element dorobku społecznego: sztuki religii, technologii, architektury, struktury społecznej. K.k. obejmuje zarówno komunikację lit., a więc zwyczaje związane z funkcjonowaniem literatury, jak i wszelką komunikację artystyczną: filmową, teatralna, medialną, a także zwyczaje, określające sposoby porozumiewania się w codziennych sytuacjach życiowych ( na ulicy, w rodzinie, w pracy).Wiedza o k. k. leży na styku różnych dyscyplin humanistycznych: językoznawstwa, socjolingwistyki, psychologii, literaturoznawstwa, teorii i historii kultury. Komunikowanie zgodne ( lub niezgodne) z obowiązującymi normami jest podstawowym zachowaniem kulturowym człowieka. Realne wzorce i zachowania komunikacyjnie naśladowane są w sztuce słowa, odtwarzane w filmie i teatrze. Sztuka tworzy przy tym odrębne konwencje komunikacji, które w swoisty sposób budują związek miedzy nadawca a odbiorcą, np. w komunikacji filmowej widz nie ma możliwości jakiejkolwiek zmiany przekazu, zaś w teatrze zaś, szczególnie w jego współczesnych odmianach, bywa prowokujący do porzucenia roli biernego obserwatora i współtworzenia spektaklu. Utwór lit. ( filmowy, teatralny) jest nie tylko przekazem skierowanym przez nadawcę ( autora) do odbiorcy ( widza, czytelnika), lecz także przedstawiając rzeczywistość, prezentuje określony model panujących w niej relacji komunikacyjnych. Stanowią one dla pewnej grupy odbiorców wzorce zachowań, przejmowanych i rozpowszechnianych w życiu ( np. powiedzonka z tzw. kulturowych filmów z czasem stają się składnikiem stereotypów komunikacyjnych). Zwyczaje komunikacyjne wiążą się w dużym stopniu z rozwojem technik przekazu informacji. Internet zredukował zwyczaj porozumiewania się za pomocą tradycyjnego listu, zastępując go listem elektronicznym ( e-mailem), różniącym się poetyką od klasycznych form epistolarnych, stworzył także możliwość szybkiej wymiany informacji między ludźmi nie znającymi się osobiście, ukrywającymi się pod pseudonimami, toczącymi za pomocą komputera rozmowę. ( chat, IRC)


Praca w załaczniku