Romantyczne postrzeganie świata w oparciu o "Cierpienia młodego Wertera".

Na podstawie listu z 10 września oraz odwołując się do całości utworu "Cierpienia młodego Wertera" rozwiń temat: romantyczne postrzeganie świata.

Każdy człowiek posiada inny charakter. W każdym z nas nieustannie trwa „burza uczuć”. Jednakże różnie to odbieramy. Miłość jest czymś pięknym i chyba najważniejszym w naszym życiu. Sprawia że ono ma sens. Pisarz Johann Wlofgang Geothe w swojej powieści przedstawia romantyczne postrzeganie świata przez Wertera.

Miłość bez wzajemności niszczy Wertera od środka. On sam jako romantyk nie radzi sobie z tym silnym uczuciem. Szuka dróg wyjścia, uwolnienia z tej dziwnej sytuacji w jakiej się znalazł. Bohater zwierza się swojemu przyjacielowi, opisuje mu swoją miłość. Jest to bardzo ważne, dzięki temu nie tłumi w sobie swoich uczuć. Przyjaciel jest jego powiernikiem. Życie bez Lotty jest dla niego bardzo ciężkie, przytłaczające dlatego by zająć swój czas dokładnie planuje dzień, nieraz zbędnymi rzeczami, jak jazda konna. Jednakże na okrągło myśli o wybrance. Interesują go jej uczucia, reakcje, jest nią zafascynowany. Cieszy go fakt, że Lotta ma podobne zainteresowania co on. Oboje fascynują się pięknem przyrody. Na spacerach są odprężeni, co wywołuje u nich specyficzny nastrój. Zasadniczą role w miłości Wertera do Lotty odgrywa Albert. Dziewczyna jest oddana dla Alberta. Werter widzi to. Jest ograniczony, ale nie ogranicza go sam fakt , że Lotta jest już w związku. W miłości romantyków zawsze obecny jest jakiś czynnik uniemożliwiający jej skonsumowanie – to znaczy odwzajemnienie. Myślę ze gdyby nie było Alberta to Werter i tak nie poradziłby sobie ze swoim uczuciem. Już widok samych miejsc spotkań z Lottą przyprawia go o nagłe doznanie emocji, które dosłownie powalają go z nóg. Werter traktuje „alejkę” jako pamiątkę po ukochanej, jako jej symbol. Spacerując po tym miejscu nasz bohater doznaje sprzecznych uczuć szczęścia i bólu. Rozmyślania nie dają mu spokoju. Dlatego szuka lekarstwa, czegoś co pozwoli mu przestać myśleć o ukochanej. Miłość dla Wertera jest jego pasją. Jest fanatykiem swoich uczuć. Każda chwila spędzona z Lottą jest dla niego najcenniejszą rzeczą świata. Sprawia to, że choć tego nie chce bohater staje się natrętny i nie daje spokoju Lotcie i Albertowi. Dziewczyna nie ignoruje swoich zalotników. Jest w związku z Albertem, jednakże udziela się w rozmowie z dwoma jej towarzyszami. Bohaterowie swoje uczucia wewnętrzne utożsamiają z naturą. Jest to bardzo ciekawe, ponieważ ten sam „obraz” można różnie odebrać. Piękno przypisać różnym przedmiotom. Skrytość dla romantyków jest okropną cechą. Pragną z tym walczyć. Być otwartym na świat tak mocna jak tylko się da. Werter nie stara się ułożyć swojego życia na ziemi. Uważa, że po śmierci w niebie wszystko będzie doskonałe. Pytanie Lotty „Werterze, czy się znajdziemy znowu?” (ukochana pyta go o sytuację po śmierci) uderza w uczucia Wertera. On czeka na śmierć. Życie jest dla niego ciężkie. Uważa, że pełnię szczęścia osiągnie dopiero po przejściu na „ten drugi świat”. Osobiście uważam, że jest on w ogromnym błędzie. To jego tragedia życiowa. Uważam że Werter jest naiwny. Odejście, poddanie się niczego nie wyjaśni. Powinien działać, a wszystkie przeciwności traktować jako dodatkową motywacje. Zresztą niejedna osoba uważa, że najsilniejszą miłością jest miłość bez wzajemności. Lotta jest z Albertem również dzięki temu, że jest on człowiekiem zamożnym. Werter nie jest zdolny do poważniej pracy – myślę że dziewczyna odbiera to w bardzo negatywny sposób. Ona szuka kogoś kto pomoże jej utrzymać rodzinę. Czuje się bardzo odpowiedzialna za swoich bliskich. Lotta widzi, że Werter jest uczuciowy, wie że on ją kocha. Jednakże pragnie czegoś więcej. W związku z nim nie czuła by się pewnie. Albert zapewnia jej spokój i ukojenie dla jej duszy. Miłość „rodzinna” i „partnerska” to dwa różne uczucia. Jednak w przypadku Lotty miłość do partnera wychodzi od miłości do swoich bliskich. Werter kocha swoją wybrankę. Jednakże ciężko mi jest znieść fakt, że swojej miłości nie popiera czynami. Uważam, że jest to zgubna cecha wszystkich romantyków. Człowiek, któremu uda się zrozumieć romantyka, widzi że jest on zagubiony, a uczucie miłości jest dla niego wyniszczające. Lotta traktuje Wertera jako dodatek do miłości do Alberta. Toleruje taki układ. Jednak obecność drugiego mężczyzny w związku jest zbędna. Werter czuje to w swoim sercu. Ten czynnik sprawia, że główny bohater jest bezradny. Werter nie posiadł zmysłu „współczucia i współpracy” między nim a otoczeniem. Wydaje mi się, że jest bardzo egoistycznym człowiekiem.

„Romantyczne postrzeganie świata” uważam, że to kierowanie się własnymi uczuciami. W moim przekonaniu taka postawa jest zarazem prawdziwa, otwarta, piękna ale z domieszką egoizmu i smutku. Gdybym w swoim życiu mógł wybierać między miłością romantyczną a sentymentalną, bez wątpienia wybrałbym tą drugą. Myślę, że miłość romantyczna to nie jest to czego człowiek szuka w swoim życiu. Każdy z nas pragnie odwzajemnienia swoich uczuć. Brak reakcji tej „drugiej połowy” sprawia, że życie romantyka jest tragiczne bez sensu. Wywołuje tylko ból i nieustanne cierpienia u osoby zakochanej.