Sieć rzeczna Polski

Prawie cała Polska znajduje się w zlewisku Morza Bałtyckiego, w dorzeczach dwóch głównych rzek - Wisły i Odry, a też w dorzeczu Niemna i rzek przymorza.

W niewielkim stopniu (3%) polska należy też do zlewiska:
- Morza Północnego - rzeka Izera (góry Izerskie) i rzeka Orlica (góry Orlickie), które wpadają do Łaby
- Morza Czarnego - rzeka Orawa, która wpada do Wagi, a ta z kolei do Dunaju, rzeka Strwiąż, która wpada do Dniestru

Obszar zlewiska Morza Czarnego i Morza Północnego jest oddzielony od zlewiska Morza Bałtyckiego głównym działem europejskim, natomiast dorzecze Wisły dzieli od dorzecza Odry dział wodny I rzędu.

Charakterystyczna cecha obu dorzeczy jest asymetria. Stosunek lewej części do prawej w dorzeczu Wisły wynosi 27:73, a w dorzeczu Odry 30:70. Związane jest to z nachyleniem terenu w kierunku północnym i północno-zachodnim oraz z kształtowaniem się rzeźby terenu w okresie zlodowaceń, kiedy to powstały pradoliny, którymi odpływały wody z lodowca, jak i wody rzek płynących z południa. Jest to przyczyna zygzakowego przebiegu rzek polskich.

WISŁA - długość: 1047 km, jej źródło znajduje się na Baraniej Górze w Beskidzie Śląskim, największe dopływy: Dunajec, San, Wieprz, Bug, Drwęca Uchodzi do morza delta, czyli wieloma ramionami.

ODRA - długość: 854 km, jej źródło znajduje się w Czechach w Górach Oderskich, największe dopływy: Warta, Noteć

Większe rzeki Polski
- Wisła
- San
- Pilica
- Narew
- Bug
- Odra
- Bóbr
- Nysa Łużycka
- Warta
- Noteć

Ustrój zasilania:
- bezpośredni - deszczowy
- pośredni - roztopy śnieżne

Wysokie stany wód (wezbrania):
- wiosna (niziny)
- lato (góry)

Niskie stany wód (niżówki):
- jesień, zima (góry)
- lato (niziny)

W czasie zimy rzeki ulegają zlodzeniu.