Na czym polega kojąca rola "Pana Tadeusza"

Adam Mickiewicz pisząc „Pana Tadeusza” chciał wyrazić swój ból i tęsknotę za ojczyzną, jaką czuje emigrant.

W dużej mierze treść utworu to opisy przyrody, ale to nie są zwykłe opisy. Są one niezmiernie interesujące, a także oryginalne. Autor maluje przed nami obraz ojczyzny, każde drzewo, potok, staw, zwierzę. Wszystkie te elementy obdarzone są cechami niczym z baśni. Ukazuje każdy ruch w przyrodzie, głos, zapach, kształt. Przypisuje jej cechy ludzkie sprawiające wrażenie, że ona żyje. Poeta bardzo często wyraża słowa zachwytu. Spotykamy się tu z licznymi, bardzo szczegółowymi opisami słońca, które kieruje całym istnieniem na ziemi, steruje nim. W „Panu Tadeuszu” Mickiewicz okazał się mistrzem w kreśleniu obrazów przyrody i krajobrazu Litwy. Opisy mają charakter sielankowy, są pełne porównań. Wszystko złoci się, srebrzy, bieli, zieleni i czerwieni. Przyroda towarzyszy człowiekowi we wszystkich zajęciach. Poeta, być może poprzez opisy, chce wyeksponować ludzkie zachowania. Autor ukazuje również współzależności przyrody i losów ludzkich. Twierdzi, iż przyroda pomaga ludziom, na przykład po bitwie z Moskalami przyszła burza, zalewając drogi i zrywając mosty uniemożliwiła szybkie rozejście się po okolicy wieści o wydarzeniach.

„Pan Tadeusz” został napisany „ku pokrzepieniu serc” tułaczy- emigrantów pozbawionych ojczyzny. Autor krzepi serca Polaków, ukazując przywiązanie do rodzinnego kraju, do tradycji przodków. Poczucie solidarności w obliczu zagrożenia to bardzo ważna rzecz. „Kraj lat dziecinnych” przedstawia jako pogodną arkadię, czyli kraj radosny, gdzie panuje spokój. Intencja „krzepienia serc” realizowana jest poprzez sposób kreowania głównych bohaterów, przykład- zachowanie Jacka Soplicy. To on, pokorny ksiądz Robak, nawoływał naród do walki, ostrzegał przed niebezpieczeństwem. Kieruje nim patriotyzm i chęć odzyskania wolności. Mickiewicz pokazał, że najcięższa zbrodnia może być wybaczona poświęceniem i działalnością na rzecz kraju, na przykład Jacek Soplica za popełnione morderstwo odpokutował służbą dla ojczyzny.

Otóż dzieło to posiada wszystkie walory, którymi powinna cechować się dobra książka: wspaniałe opisy przyrody, wartka akcja, wątek miłosny, barwność postaci, ogromna ilość oddziałujących na wyobraźnię środków stylistycznych oraz swoisty happy end. W utworze tym nie ma mściwości, wrodzona jest dobroć serca, mocne przywiązanie do kraju i solidarność zbiorowa.

Można zatem uznać, że „Pan Tadeusz” jest utworem napisanym „ku pokrzepieniu serc”, który ma nie tylko utrwalać piękny obraz Polski, ale także rozbudowywać wiarę w lepszą przyszłość, którą można zbudować poprzez ciężką i wytrwałą pracę. Z tego względu uważam, że jest to utwór terapeutyczny.