Dzisiejsza młodzież.

Ach ta dzisiejsza młodzież!-często słyszymy to od rodziców, nauczycieli i zachowało się to już na dobre w opinii publicznej. Zastanówmy się jednak dlaczego?Ludzie obserwują te nasze niektóre mądre wyczyny i kojarzą to z nami wszystkimi. Problem w tym, iż młodzież coraz częściej przejawia takie cechy, które trudno nazwać odpowiedzialnymi czy kulturalnymi i niestety rzutuje to na ogół nastolatków. Musimy więc wyplenić z naszych kolegów to co najgorsze.

Chcemy aby uważano nas za dorosłych, chcemy wolności i aprobaty dla naszych pomysłów. Myślimy: zapalę, wypiję i jestem już dorosły, a tak naprawdę to oddalamy się tym od dojrzałości. Jesteśmy coraz to mniej wrażliwsi na krzywdę ludzką, brak w nas szacumku. Odwracamy się od rodziny i kolegów. Zamiast walczyć ze złem, oszustwem poddajemy się mu, bo tak jest wygodniej. Nasz stosunek do zła jest już obojętny , a nawet chlubimy się nim. Kolega ukradł coś, pobił kogoś, a my gotujemy mu za to wielki aplaus. Może nie zawsze chcemy, ale ślepo naśladujemy swoich guru, bez zastanowienia nad tym , że to zachowanie jest wyjątkowo puste, a nawet niebezpieczne. Boimy się zrobić coś z własnej inicjatywy. Obawiamy się wyśmiania, stracenia respektu „Przyjaciół”. A co do owej przyjażni to już coraz rzadziej spotykamy się z tą bezinteresowną i prawdziwą. Liczymy przez przyjaźni na jakikolwiek zarobek. Jest to wyjątkowo fałszywe i okrutne. Może i sumienie gryzie nas po tym wszystkim, ale pomijamy to i dalej brniemy w ślepy zaułek. Spotykamy w nim podłość,wandalizm i bezduszność. A przecież można to pominąć, nie być tak naiwnym i bezmyślnym. Wystarczy się troszke wysilić i uwierzyć w prawdę, bo każdy z nas jest w głębi duszy zupełnie normalnym nastolatkiem. Zastanówmy się nad tymi słowami i wyciągnijmy odpowiednie wnoiski. Bądźmy sobą!