Władza - skąd to pragnienie

Pojęcie władzy towarzyszy człowiekowi od początku jego istnienia. Już prymitywne, plemiona wybierały przywódców, którzy zapewniali polepszenie warunków bytności danej grupy. Oprócz obowiązków, przywódca czerpał ze swojej pozycji znaczące korzyści takie jak na przykład pieniądze czy wyższość nad innymi. To one powodowały, iż o władzę w pewnym momencie zaczęto walczyć.
Wielu ludzi zapomina o tym, ze władza jest nie tylko obowiązkiem, ale i przywilejem. Panujący odpowiada za życie i dobrobyt podwładnych. Nie bez znaczenia mówi się, iż kapitan ostatni opuszcza tonący okręt. W końcu to on nim rządzi i on sam bierze odpowiedzialność za bezpieczeństwo całej załogi jak i pasażerów. A kiedy statek tonie, on najpierw upewnia się, iż nikogo na nim nie ma, a dopiero potem opuszcza go.
Wiele przykładów na to, jak wielką pokusę stanowi dla ludzi władza, odnajdziemy w Biblii. Już mieszkańcy miasta Babilon chcieli zapewnić sobie dostęp do nieba i dorównać Bogu. Właśnie to pragnienie kierowało nimi podczas wznoszenia wieży Babel. Rozgniewany zuchwałością budowniczych Bóg sprawił, że zaczęli mówić różnymi językami i nie mogąc się porozumieć, musieli przerwać budowę.
Żądza władzy w tym przypadku była zgubna. Przestrogą jest to, iż nie wolno przekraczać granic wyznaczonych przez Boga ludzkiej wolności.
Autorzy literatury starożytnej, opisywali w swoich dziełach różne nadużycia władzy. Kreon- bohater tragedii Sofoklesa, chciał traktować swoją władzę jako zobowiązanie wobec udręczonego licznymi klęskami narodu. Dlatego tak surowo postanowił ukarać Polinejkesa- brata Antygony. Uznając go za zdrajcę, zakazał pogrzebania jego ciała. Tytułowa bohaterka sprzeciwiła się wyraźnemu rozkazowi władcy i ceniąc bardziej prawa boskie niż prawa ludzkie, pochowała brata. Postąpiła zgodnie ze swym sumieniem i nakazami religii. Do końca była przekonana swoich racji. Władca, nie chcąc, aby naród oskarżył go o stronniczość wobec Antygony, która była jego siostrzenicą, wydał wyrok, by zamknąć ją w skalnej grocie.
W tragedii został zawarty uniwersalny konflikt między podwładnym, a władcą. Zbyt rygorystyczne pojmowanie prawa i obowiązków władcy doprowadziło Kreona do nieszczęścia- jego żona i syn popełnili samobójstwo.
Liczni twórcy w swoich książkach często krytykowali ustroje władzy. Na przykład George Orwell w utworze pt. „Folwark zwierzęcy” uzmysłowił czytelnikowi, iż nie może istnieć system idealny, w którym wszyscy są szczęśliwi, równi i posiadają takie same prawa. W lekturze pokazana jest dyktatura, despotyzm i pazerność na władzę Napoleona, który po rewolucji na farmie Jonesa i objęciu stanowiska dowódczego, wprowadza rządy totalitarne. Wcześniej zawarte plany nie były realizowane, a życie przeciętnych obywateli nie tylko się nie poprawiło, a wręcz pogorszyło. Okrutny władca, chcąc zapewnić sobie posłuszeństwo, wprowadził system terroru, zastraszał, a nawet zabijał inne zwierzęta.
Próba stworzenia własnej „Utopii” nie powiodła się, gdyż nie można stworzyć świata, w którym występuje system idealny.
Podsumowując, można stwierdzić, że władza ma różne oblicza i jest sprawowana przez różnych ludzi. Bardzo często ona niszczy i degraduje człowieka. Nigdy rządzący nie będzie idealny, a poddani mu ludzi zawsze zadowoleni z jego panowania, gdyż wszystko po pewnym czasie się zmienia i to zazwyczaj na gorsze.
Ten, który nie ma władzy, będzie pragnął osiągnąć ją za wszelką cenę, a ten, który jej zasmakował, uzależni się od niej na całe życie.