Streszczenie
Wspólny spisek gai i Kronosa. Kronos atakuje Uranosa stalowym sierpem. Z krwi Uranosa powstają trzy boginie zemsty - Erynie. Światem rządzi Kronos wraz z żoną reją. Połkną pięć dzieci które przywitała Reja. Za szóstym razem podała mu kamień a dziecko nazwała Zeus. Zostawiła go w złotej kołysce w grocie idaiskiej na Krecie. Wykarmiły i wychowały go nimfy górskie na mleku kozy Amaltej. Gdy koza złamała róg to Zeus go pobłogosławił i tak powstał róg obfitości lub Amaltej. Nimfa sporządza zabawkę, kulę ze złotych pierścieni z bluszczem wijącym się pomiędzy pierścieniami. Gołębie przynosiły Zeusowi ambrozję, orzeł o wieczór kubek nektaru, pszczoły zbierały dla niego miód. Aby zagłuszyć płacz dziecka kapłani wykonywali tańce wojenne. Gdy Zeus dorósł miał stanąć do walki z ojcem. Doradził matce aby podała mężowi środki na wymioty. Kronos wyrzucił wcześniej połknięte dzieci a mianowicie Hadesa, Posejdona, Herę, Demeter i Hestie. Gdy koza umarła oddała zeusowi jeszcze jedną przysługę. Z jej skóry powstała Egida, czyli cudowna tarcza, której nie było w stanie nic przebić. Zakończenie panowania Kronosa i koniec złotej epoki. Powstał przeciwko Zeusowi nowy ród Gigantów. Sprowadzenie przez Atenę Heraklesa, aby zabił gigantów. Przybycie nieoczekiwanego Dionizosa. Alkioneus został jako ostatni i Herakles wywiózł go daleko i tam zabił. Gaja była zła na bogów, że wytępili jej potomstwo i wydała na świat najgorszego z potworów Tyfona. Zeus rani Tyfona stalowym sierpem i powala go i przrywala wyspą Sycylią. Z krwi Tyfona góry trackie zabarwiły się na czerwono i odtąd nazywano je Hajmos góry krwi. Gdy upadł złoty wiek ludzie stali się dobrymi demonami. Nastał srebrny wiek w którym ludzie byli źli i dumni, rozwijali się powoli a dzieciństwo trwało u nich 100 lat. Nie czcili bogów jak należy na skutek czego Zeus zabił ich wszystkich. W wieku brązowym plemię kochało wojnę a ludzie mieli siłę olbrzymów i serce z kamienia. Nie znali żelaza. Według wierzeń złoty wiek został ulepiony przez Prometeusza z gliny i łez a duszę dostał z ognia niebieskiego. Ludzie byli słabi i nadzy, ale budową przypominali bogów. Prometeusz przyniósł z ognistego rydwanu ogień i nauczył ludzi umiejętnie używać go i także rzemiosła i sztuki. Zeus nakazał Hefajstosowi stworzyć kobietę piękną na wzór bogiń. Atena nauczyła ją robót kobiecych, Afrodyta dała jej urodę i uwodzicielski urok, Hermes dał jej pochlebczy charakter i kuszącą wymowę. Nazwano ją Pandora. Otrzymała glinianą beczkę a Hermes sprowadził ja na ziemię i zostawił przed chatą Prometeusza a on wygnał Pandorę. Jego brat Epimeteusz nie mądrze ożenił się z pandorą i mimo przestróg brata otworzyli beczułkę. Wyleciały z niej choroby, smutki, nędza a kruki obsiadły ludzkość. Prometeusz powiedział do Zeusa, że którą części mięsa wybierze ta będzie składana bogom. Zeus wybrał tą z najlepszym mięsem po czym okazało się że pod spodem są kości i najgorsze resztki a pod drugą częścią ze skórą z góry było najlepsze mięso. Zeus kazał przykuć Prometeusza do skały Kaukazu a codziennie orzeł wyjadał mu wątrobę. Ludzie obrażali bogów którzy nakazali wiatrom sprowadzić potop. Król Likaon poczęstował Zeusa ludzkim mięsem. Pod wodą nie zniknął tylko jeden szczyt Parnasu. Na morzu dryfowali Deukalion i Pyrra. Woda opadła. Bóstwa kazały synowi Prometeusza i córce Epimeteusza i Pandory kazały rozrzucić kości ich matki
Bogowie olimpijscy
Zeus podzielił się władzą z dwoma braćmi Posejdonem i hadesem. Posejdon był panem morza, Hades podziemia a Zeus nieba i ziemi. Posejdon walczył z Ateną o miasto Aten. Miasto dostała atena ponieważ dała mieszkańcom drzewo oliwne a Posejdon konia (według innych źródło słonej wody). Przypomnienie o spisku przeciw Zeusowi przez Here, Posejdona i Atenę. Tedyta (matka Achillesa) ratuje boga. Jako Horkion ze swego tronu broni przysięg nazywany
Ksenios (jako bustwo narodowe Hellenios).. Hermes i Zeus zeszli na ziemię i zatrzymali się u Filemona i BAUCIS żyli jeszcze długo a umarli i zamienili się w drzewa złączone korzeniami.igrzyska olimpijskie w Olimpi od 776 r p.n.e do 393 n.e. Nagrodą był wieniec oliwny. Dziełem Fidiasza był posąg Zeusa na złotym tronie, w lewej ręce boginia zwycięstwa w prawej berło ze złotym orłem.
Zeus (Jowisz) – najwyższy bóg Grecki. Syn Rei. Spokrewniony z indyjskim Dyaus, staroniemieckim Ziu i łacińskim Jupiter. Pan mni Błyskawic i piorunów.
Ares (merkury) –syn Zeusa i Hery. Bóg wojny. ?Jako dziecko nie miał żadnych zdolności i oddano go do wychowania tytanowi. Atena czuła do niego odraze i zaatakował go włócznia. Poszedł do lekarza na Olimpie- Pajetona
Hera (Junona) – żona Zeusa. Miała rydwan zaprzężony w pawie a powoziła nim bogini Iris. Kiedyś Zeus powiesił za ręce Here na złotym łańcuchu na szczycie olimpu. Patronka niewiast. Co pięć lat odbywały się w świątyni Hery igrzyska dziewcząt, a nagroda była gałązka oliwna.
Atena (Minerwa) – ulubienica Zeusa. Bóstwo mądrości. Patromka uczonych i filozofów. Wyskoczyła z głowy boga, gdy kazał on hefajstosowi rozbić sobie ją młotem. Księżniczka Arachne staneła do pojedynku w haftowaniu z Ateną. Praca księżniczki była piękniejsza a Atena ją podarła. Arachne powiesiła się a Atena ja wskrzesiła jako pająka.
Apollo – syn Zeusa i Latony. Urodzony na wyspie Delos. Najpiękniejszy z bogów. Bóg wyroczni i wróżb, patron pisarzy i poetów. Grał na cytrze. Wdał się w pojedynek z Marsjasem po czym obdarł go ze skóry. Apollo zemścił się na Widasie za to, że nie głosował na niego i dał mu ośle uszy. Pewien fryzjer wykopał dziurkę w piasku i wyjawił tajemnicę Midasa. Eros bóg miłości wystrzelił dwie strzały miłości w serce Apolla a nienawiści w serce Dafne. Miał przyjaciela Hakintosa o którego Zefir bożek wiatru był zazdrosny tak że, dysk rzucony przez Apolla zabił Hakintosa.
Artemis (Diana) – siostra Apolla. Zakochany był w niej Aktojon. Artenis prysneła go wodą i zamienił się w jelenia, a jego psy go rozszarpały. Była królową lasów. Lud czcił Artenidę jako boginię płodności i śmierci. W Atenach nazywano ją Hekate. Jako Hekate córka Peresa i Asterii.
Hermes (Merkury) – syn Zeusa i Mai. Bóg złodziei. Chytry został `wygnany z Olimpu po czym przywrócony z wygnania. Zabił żółwia i uprowadził bydło chociaż był jeszcze malutki. Oskarżył go oto apollo. Hermes chcąc ubłagać boga dał mu cytrę z żółwia, a bóg dał mu laskę z leszczyny która miała właściwość godzenia sporów.
Hefajstos (Wulkan) – syn Zeusa i Hery. Najpracowitszy z bogów. Ma kuźnie na wyspie Lemnos lub w środku Etny. Wszyscy któży potrzebują coś wykuć idą do niego. Zeus rzucił go za karę na ziemię gdzie zaopiekowała się nim bogini Tetyda. Bachus bóg wina sprowadził go na Olimp, a Zeus dał mu za żonę najpiękniejszą boginię Afrodytę
Afrodyta (Wenus) – nie miała rodziców. Powstała z piany. Bogini miłości. Zakochała się w Adonisie którego rozszarpał dzik. Adonis został wskrzeszony. Pigmalion był królem Cypru, kochał rzeźbiarstwo. Stworzył z kamienia kobietę w której się zakochał a Afrodyta ją ożywiła i nazwano ją Galetea. Została królową i miała syna. W sztuce greckiej pojawia się jako Anadiomene.
Eros (Amor) – w różnych kulturach był inny. Raz był synem Hermesa, raz powstał z chaosu a czasami synem Afrodyty. Zakochany był w przepięknej Psyche którą później Zeus przyjął na Olimp
Charyty (Gracje) –boginie wdzięku i radosnych uroków. Lubią towarzystwo Dionizosa. Obchodzono na ich cześć święto charitezje. Zwykle wymieniano trzy: Eufrozyne, Taleja, Aglaja. Jako atrybuty – różę, mirt, jabłko, instrumentem, czasem kłosy lub maki.
Bogowie światła i powietrza
Helios (Sol) –jeden z dwóch bogów słońca. Miał syna Faetona. Poprosił ojca aby pożyczył mu rydwan. Zeus raził Featona piorunem i spadł do rzeki Erydanu. Helios codzienne wyjeżdżał o świcie swym rydwanem.
Eos (Aurora) – żona człowieka nieśmiertelnego Titonosa. Titonos starzał się i starzał aż osem jej syna białe ptaki stoczyły walkę. W końcu Zeus zamienił go w świerszcza. Miała syna Memnosa którego zabił Achilles. Nad stosem jej syna białe ptaki stoczyły bój.
Selene (Luna) – bogini księżyca. Zakochała się w Endymionie, który spał zawsze zaklęty przez Zeusa.
Iris – pokojówka Hery. Bogini tęczy. Miała szerokie skrzydła i czasami latała szybciej niż Hermes
Dziwy niebieskie – dla greków gwiazdy jako potomstwo tytana Astrajosa. Wielka niedźwiedzica była za życia była piękną królewną z Arkadii o imieniu kallisto. Kochanka Zeusa. Zamieniona przez Artemidę w niedźwiedzia. Mała niedźwiedzica była piastunką Zeusa o imieniu Kynosura. Smok. Wieniec z dziewięciu gwiazd uwity.nosiła go żona Dionizosa Ariadna. Panna nazywano ją sprawiedliwością. Gdy ludzie stali się źli ona wzeszła na niebo
Wiatry – synowie Astrajosa i Eos. bogowie czterech głównych wiatrów to Boreasz, Notos, Zefir i Euros.
Bogowie ziemscy
Hestia (Westa) – najstarsza córka Kronosa i Rei. Opiekunka domowej świątyni. Nie potrzebowała świątyń i ołtarzy. Najświętsze miejsce w każdym domu to ognisko, stało w megaronie między zterema słupami
Demeter (Ceres) – miała córkę Persefone którą porwał Hades. Rósałka Kiane próbowała jej pomóc. Pytała o córkę każdego. Płakała nad rzeką i przyszły dwie księżniczki, córki króla Keleosa i zaproponowały jej pracę. . Po jakimś czasie rzuciła na ziemię klątwę nieurodzaju. Nikt nie umiał jej znaleźć. Dowiedziała się że Hades porwał Persefonę i zażądała zwrotu córki. Hades przed odesłaniem jej dał jej granat, a ona zjadła kilka ziarnek i związała się z nim na zawsze. Przez trzy miesiące w roku była księżniczką podziemi a resztę żyła na powierzchni.
Dionizos (Bachus) – syn Semele (córka Kadmosa) i Zeusa. Bóg rozkoszy. Dionizos był pod opieką nimf góry Nysy. Mieszkańcy Teb zobaczyli na swoich drogach orszak z osłami na przedzie i . Dziewczęta w białych ubraniach miały skóry jelonka lamparta lub pantery. Na końcu orszaku w zaprzęgu leżał pół nagi Dionizos. Gdy Dionizos był jeszcze dzieckiem piraci go porwali. Kajdany z niego same opadły. Sternik widząc to chciał wypuścić boga na wolność. W miejscu młodzieńca pojawił się lew a cała załoga zamieniła się w delfiny po wskoczeniu do wody.
Pan – syn Hermesa. Najpoważniejszy z sług Zeusa. Miał nogi i rogi kozła. Hermes sprowadził go na Olimp ale Pan wrócił na ziemię
Syleny – pierwotne bóstwa rzek i źródeł. Przedstawiane jako pół konie. Zmieszały się potem z satyrami. Mówiono, że został tylko jeden prawdziwy sylen opiekun Dionizesa
Satyrowie (Fauny) – niewiedziona ilu ich jest ani skąd pochodzą. Było ich wszędzie pełno. Byli porośnięci do pasa sierścią, mieli kopyta, zajmowali się płataniem figli
Nimfy – po grecku dziewczyna. Śmiertelne, ale zawsze młode.
Nimfy -- wodne- Najady, górskie - oready, z łąk- lemoniady, leśne- Driady
Nimfy z drzew - Hamadriady
Asklepios (Eskulap) – syn Apolla i nimfy Koronis. Do czasu gdy chłopak podrósł zajmował się nim pies i koza a potem Apollo oddał go do szkoły chejrona. Był to centaur, zajmował się wróżbiarstwem, gimnastyką i medycyną. Asklepios zaczął wskrzeszać zmarłych za co Zeus zabił go piorunem. Przedstawiano go jako węża
Królestwo morza
Posejdon zakochał się w córce Okeanosa Amfitrycie. Amfitryta go nie chciała. Wrócił do morza a delfin obiecał mu że wszystko załatwi. Obiecał jej niezliczone bogactwa a ona się zgodziła. Trytony straszyły nimfy. Królowa co wizur z królem przyjeżdżali na Olimp. Gdy Anymone poszła po wodę to zasnęła pod drzewem, obudził ją jeleń ona naciągnęła strzałę i chybiła, ale trafiła w śpiącego fałna. Zaczoł ją gonić a ona wezwała pomocy Posejdona. On życił w niego trójzębem a ze skały wypłynęła woda. Tak na suchej wyspie pojawiła się woda. Składano mu w ofierze delfina lub białego konia.. Czasami jedzie w wozie na hipokampach. Okeanos był bogiem rzeki która według greków opływa ła świat. Był pewien dziwak o imieniu proteusz który wychowywał foki Posejdona i umiał wróżyć, Kto chciał od niego radę musiał go schwytać. Pewien rybak Glaukos zobaczył kiedyś że ryby powrotem wskakują do wody. Spróbował tamtej trawy i ogarnęła go nieprzezwyciężona ochota wskoczyć do morza i tak stał się bożkiem morskim. Zakochał się w Skylle. Ona go nie chciała a więc poszedł do czarownicy Kirke prosić o napój miłosny. Czarownica się w nim zakochała i robiła wszystko aby zapomniał o Skylle. Jednak on Niechciał a więc dała mu żądany napój a gdy tylko nimfa weszła do wody oblepiły ją potwory i zamieniły w straszydło morskie. Bogom rzecznym zabijano na ofiary byki lub konie. Bogowie rzek najczęściej jako byki
Królestwo piekieł
Pod drzewem leży tytan Briareus. Acheron rzeka boleści łączy się z Styksem. Styks z Kokytosem rzeką lementu i Lete rzeką zapomnienia. Dusza musi przepłynąć te wszystkie rzeki. Musi jej w tym pomóc Charon – brzydki stary dziad. Syn Nocy. Przez rzekę mogą przejść tylko ci którzy mają obola czyli miedziany pieniążek. Po drugiej stronie jest Kerberos (cerber). Aby przejść trzeba Mo rzucić ciastko. Do trybunału podziemia należą ; Minos, Ajakos, Radamantys. Za wieloma drogami i bagnami znajduje się pałac Hadesa. Otacza go rzeka Pyriflegeton . Pod zamkiem znajduje się Tartar a do jego wejścia strzegą Erynie. Pomagają im w Tyn Kery- potwory piekielne spragnione krwi ludzkiej. Stamtąd wychodzi również Eurynomos. Sprawiedliwi od chodzą na wyspy błogosławione. Tam miejsce biesiad to pole Elizejskie-piękna łąka otoczona lasem. Orfeusz to król Tracji był śpiewakiem. Miał żoną Eurydyke, nimfę hamadriadę. Zakochał się w niej Aristajos syn Apolla i Kyreny. Nie czczono specjalnie Hadesa. Dopiero potem nadano Mo imię Pluton i był bóstwem urodzaju
Bóstwa dolin i spraw ludzkich
Eriene (Pax) –córka Zeusa i Temidy. Miała siostry Eunomia – praworządność i Dike – sprawiedliwość. Teraz nazywana Irene .
Hymen – najpierw był człowiekiem. Stał się bogiem po śmierci. Wcześniej uratował kilka dziewcząt z rąk korsarzy.
Hypnos – syn Nocy. Pan snu ma władzę nad ludźmi i bogami. Mieszka w jaskini na zachodzie a przed nią rosną zioła i maki
Mojry (Parki) – córki Nocy. Nazywają się Kloto, Lachezis, Atropos. Plotą [przeznaczenie. Wzywają je przy narodzinach dziecka. Przetrwały w niezmienionej postaci.
Nemazis – mścicielka zbrodni. Prześladowała złodziei grobów
Nike (Wiktoria) – bogini zwycięstwa. Córka tytana Pallasa i bogiem Styksu. Miała skrzydła. W prawej ręce wieniec w lewej gałązkę palmową.
Tanatos – syn nocy. Ma czarne skrzydła. Odcina umierającym włosy. Kiedyś król Admentos umierał. Apollo chciał go uratować. Zamiast niego umarła Alkestis. Tanatos miał zabrać jej duszę ale Herakles go złapał i nie pozwolił mu odejść dopóki nie odda królowej całej i zdrowej.
Tenis – córka nieba i ziemi. Bogini sprawiedliwości. BYŁA ŻONĄ Zeusa przed Herą. Miała trzy córki Hory
Tyche (Fortuna) – bogini szczęścia. Uważana za córką Prometeusza, Zeusa lub siostrę nereid przedstawiana z rogiem obfitości i sterem
Bohaterowie
Herakles (Herkules) –syn Zeusa i Alkmeny. Zeus chciał mu dać nieśmiertelność dlatego wziął go do nieba i przystawił do piersi Hery. Gdy był mały Hera wysłała dwa węże aby udusiły Herkulesa a on je udusił. Jego matka niała męża Amfitriona który dobrał Herkulesowi najlepszych nauczycieli . Herakles uderzył i przez przypadek zabił nauczyciela przez co rodzice go w góry wypędzili. Miał 18 lat i zabił lwa. Kiedyś poszedł na pomoc królowi tebańskiemu a ten dał mu za żoną swoją córkę. Po kilku latach Herakles wpadł w szał i zabił żonę i dzieci.
Otrzymał 12 prac od Eurysteusa.
I. Zabicie lwa nemejskiego.
II. Zabicie hydry lernejskiej. III. Schwytanie dzika erymantejskiego.
IV. Schwytanie łani cerynejskie.
V. Przepędzenie ptaków stymfalijskich.
VI. Oczyszczenie stajni Augiasza.
VII. Schwytanie byka kreteńskiego.
VIII. Schwytanie klaczy Diomedesa.
IX. Zdobycie pasa Hippolity.
X.Wykradzenie stada czerwonych krów.
XI. Zdobycie złotych jabłek Hesperyd.
XII. Przyprowadzenie Cerbera. Dostał za żoną córkę Hery Hebę boginię młodości.
Legendy ateńskie
Kekrops był pierwszym królem Aten. Pólczłowiek połwąż . Ateny miały wojnę z Tebami. Poprosili o pomoc króla Tracji Tereusa który zwyciężył. Dostał za żoną Prokne i mieli syna Itysema . Wyjechali do tracji. Poprosiła męża aby przywiózł jej siostrę. On po drodze się w niej zakochał i wyznał miłości. Filomela oburzyła się i chciała powiedzieć siostrze ale Tereus uciął jej język i wyrzucił w lesie. Zyła tam sama. Utkała koszulę na której był zapisany cały jaj los i wysłała siostrze. Prokne Kazała ugotować swojego syna i podała go mężowi. Bogowie zmienili ich w ptaki króla w dudka. Królową w jaskółkę a filemoną w słowika. Król Pandion ojciec Prokne i Filemeli umarł za zgryzoty a po nim panował Erichtonis urodzony z ziemi. Pojawił się młodzieniec nadludzkiej siły Tezeusz.
Przyjechali posłańcy Minosa aby z 7 dziewczyn i 8 chłopcu złożyć ofiarę Minotałrowi. Zabił on Minotaura i odpłynął z Adrianną córką króla Krety. Ale zostawił ją po drodze na wyspie Naksos. Wrócił do domu ale zapomniał zmienić flagę na szkarłatną i jego ojciec się zabił. Swięcono to podczas oschoforiów. Zjednoczył wszystkie rody po czym udał się do Amazonek i porwał ich królową Antiopę. Gdy zmarła zostawiła nu syna Hipolita. Tezeusz ożenił się z Ferdą. Gdy Tezeusz wyjechał Ferda chciała wyjść za jego syna ale ten odmówił. Gdy Tezeus wrócił żona oskarżyła jego syna że chciał ją uwieść, a on uwieżył i poprosił Posejdona aby wypóścił smoka a ten zabił Hipolita. Hipolit zginął a Ferda się powiesiła. Tezeusz miał przyjaciela Peiritoosa który żenił się z Hipodamią. Na wesele zaprosili centaury i wybuchła wojna i wszystkie centaury oprócz Chejrona wypędzono z kraju. Tezeusz porwał ze Sparty córkę króla Tyndareosa Helenę która miała osiem lat. Jej bracia zebrali armię i kazali ją wydać. Porywacz został wygnany. Starzec żył na wyspie Skyros, aż pewnego dnia poślizgnął się i spadł w przepaść
Legendy argolidzkie
Bóg rzeki Inachos miał córkę Io. Zeus się w niej zakochał. Gdy się Hera o tym dowiedziała zamieniła Io w krowę i kazała strzec jej Argosowi w świątyni. Argos miał sto oczu i nigdy nie spał. DEzeus kazał Hermesowi ją uwolnić. Hermes opowiadał mu bajki aż potwór zasnął. Io została uwolniona ale Hera wysłała bąka aby ją konsał. Krowa doszła do Egiptu padła na kolana i błagała aby znów była kobietą. Zeus jej wysłuchał a ona wydała na świat przyszłego króla Egiptu Epafosa. Miał on braciDanaosa i Ajgiptosa. Danaos musiał uciekać co było trudne bo miał 50 córek, Został królem i brat chciał aby ich dzieci zawarły małżeństwa. Danaos się zgodził ale kazał órkom pozabijać mężów ponieważ mieli sprowadzić nieszczęście. Bogowie zepchnęli córki jedo do tartaru a one miały napełnić beczkę bez dna
Wojna trojańska
Bogini morska Tetyda była tak piękna, że o jej względy rywalizowali Zeus oraz Posejdon. Kiedy jednak dowiedzieli się, że dziecko, które urodzi, przewyższy swojego ojca, zrezygnowali z ubiegania się o jej rękę. W Tetydzie zakochał się śmiertelnik – Peleus, książę tesalski. Po długich staraniach zyskał w końcu przychylność bogini. Na ucztę weselną przybył cały zastęp najznamienitszych bogów.
W pewnym momencie zjawiła się Eris, bogini niezgody, która nie została zaproszona. Położyła na stole złote jabłko, na którym napisano: dla najpiękniejszej. Od razu powstał spór pomiędzy trzema boginiami: Herą, Ateną i Afrodytą. Kłóciły się tak bardzo, że w końcu Zeus zdecydował, że konflikt rozstrzygnie Parys. Był on synem Priama, władcy Troi, i jego żony Hekabe. Zanim się urodził, jego matka miała sen, że wydała na świat żagiew (płonący kawał drewna). Był to znak, że dziecko przyczyni się do upadku państwa. Chłopiec został więc zabrany w góry i tam porzucony. Po jakimś czasie niemowlę znalazł pasterz i postanowił się nim zaopiekować. Dziecko wyrosło na pięknego mężczyznę. Tego właśnie Parysa Zeus poprosił o rozstrzygnięcie sporu między trzema boginiami.
Hera zapewniała, że uczyni go wielkim królem. Atena obiecywała mądrość. Afrodyta przyrzekła, że jeśli na nią padnie wybór, obdarzy Parysa najpiękniejszą kobietą – Heleną, żoną króla Sparty, Menelaosa. Młodzieniec wybrał Afrodytę. W krótki czas po tym wydarzeniu, Parys wziął udział w zawodach zorganizowanych w Troi. Odniósł zwycięstwo, a jego rodzice odkryli, iż piękny pasterz jest ich synem. Cieszyli się bardzo, że go odzyskali, ponieważ zapomnieli o złowróżbnym śnie.
Kiedy Parys odzyskał tytuł książęcy, wybrał się na dwór Menelaosa. Wykradł mu Helenę i przywiózł do Troi jako swoją żonę. Król Sparty wpadł w gniew. Zwrócił się o pomoc doswojego brata Agamemnona, króla Myken i Argos, ten zaś zwołał z całej Grecji najwspanialszych wojowników i tak stworzył wielką armię do walki z Trojanami. Do wyprawy przyłączył się miedzy innymi Odyseusz, król Itaki. Jego największą bronią były przebiegłość i spryt. Brakowało tylko Achillesa, syna Peleusa i bogini Tetydy. Przepowiednie mówiły, iż Troja nie zostanie pokonana bez jego pomocy. Tetyda nie chciała jednak, by brał udział w zbliżającej się wojnie, więc ukryła go przebranego za dziewczynę wśród córek króla Likomedesa.
Achilles był jeszcze bardzo młody i miał delikatne chłopięce rysy, których nieomal nie można było odróżnić od dziewczęcych. Na poszukiwanie syna Peleusa wysłano przebiegłego Odysa. Przebrał się on za kupca i przybył na dwór Likomedesa. Kiedy pokazywał córkom króla najprzeróżniejsze kobiece ozdoby, zauważył, że jedna z nich nie jest specjalnie zainteresowana towarami. Wtedy wyciągnął piękny miecz, a oczy Achillesa natychmiast rozbłysły. Odyseusz opowiedział odnalezionemu młodzieńcowi o wielkiej wyprawie i o sławie, którą będzie można na niej zdobyć. Syn Peleusa zdecydował się wziąć udział w nadchodzącej wojnie i opuścił dwór Likomedesa.
Statki greckie stały już przygotowane w porcie, ale brak wiatru uniemożliwiał wypłynięcie. Wróżbita o imieniu Kalchas wyjaśnił, że wiatr ustał z powodu gniewu bogini Artemidy. By ją przebłagać, należy złożyć ofiarę z Ifigenii, córki króla Agamemnona. Kiedy Kalchas miał już zabić dziewczynę, zjawiła się Artemida. Nakazała złożyć na ofiarę łanię, a z Ifigenii uczyniła swoją kapłankę w Taurydzie. Po zabiciu zwierzęcia zerwał się wiatr i statki wypłynęły. Wojna trwała 10 lat.
Najwspanialszym wojownikiem okazał się Achilles, przed którym drżał nawet największy bohater trojański Hektor, syn króla Priama. Kiedy Achillesbył mały, matka zanurzała go w wodach Styksu trzymając za prawą piętę. Dzięki temu jego ciało było nieczułe na zranienia. Jedynym słabym punktem była nieobmywana przez świętą rzekę pięta bohatera. W dziesiątym roku wojny w obozie greckim wybuchła zaraza. Była to kara zesłana przez boga Apollina. Agamemnon uprowadził bowiem córkę Chryzesa, jednego z kapłanów boga. Achilles postanowił, że król musi oddać dziewczynę. Rozgniewany Agamemnon podporządkował się decyzji Achillesa, ale chcąc się zemścić, zabrał bohaterowi piękną niewolnicę Bryzeidę. Wtedy syn Peleusa zapowiedział, że nie będzie więcej walczył z Trojanami. Od tego momentu wojska greckie ponosiły wielkie klęski.
Najbliższy przyjaciel Achillesa, Patroklos, nie mógł się pogodzić z tym, że tak wielu Greków ginie. Achilles zgodził się, by przywdział on jego zbroję i poprowadził żołnierzy do walki. Niestety w czasie bitwy Patrokolos stanął naprzeciw Hektora. Wojownik trojański pokonał Greka i zdarł z niego zbroję. Kiedy Achilles dowiedział się o śmierci przyjaciela, bardzo rozpaczał. Z morza wyszła Tetyda i podarowała synowi nową zbroję, jeszcze wspanialszą od poprzedniej. Achilles w wielkim gniewie dziesiątkował trojańskie oddziały. W końcu wszyscy Trojanie oprócz Hektora schronili się za murami miasta. Drogę Achillesowi próbował zagrodzić jeszcze bóg rzeki Skamander, która opływała Troję. Bohater cieszył się jednak opieką Hery. Bogini poprosiła o pomoc boga Hefajstosa, który pokonał rzekę.
Achilles stanął przed Hektorem. Trojanin zląkł się syna Peleusa i zaczął uciekać. Dwaj wojownicy trzy razy okrążyli mury miasta. W końcu Zeus położył na szali losy obu i ten, który należał do Hektora, spadł do krainy umarłych – Hadesu. Od tego momentu bogowie przestali wspomagać Hektora. Achilles zabił Trojanina. Potem zdarł z niego zbroję, przywiązał go do rydwanu i wlokąc po ziemi przyciągnął do greckiego obozu. Priam bardzo rozpaczał po utracie syna. Nocą przekradł się do namiotu Achillesa i prosił go o wydanie ciała Hektora. Syn Peleusa bardzo się wzruszył. Kazał umyć i namaścić zwłoki syna Priama i oddał je królowi. W niedługi czas potem sam zginął ugodzony w piętę strzałą Parysa.
Parys także został zabity, a Helenę poślubił jego brat Deifob. Księżniczka zapragnęła jednak wrócić do Sparty, więc nocą zaprowadziła Odyseusza i Diomedesa do świątyni, a Grecy zabrali z niej palladion – posążek bogini Ateny. Dopóki znajdował się on w Troi, miasto nie mogło być zdobyte. W niedługi czas po tym wydarzeniu Trojanie spostrzegli, że wszyscy Grecy zniknęli. Kiedy wyszli na brzeg morza, by zbadać tę dziwną sprawę, zobaczyli wielkiego drewnianego konia. Postanowiono, że zdobycz trzeba zabrać do miasta. Kapłan Laookon był temu przeciwny i twierdził, że konia należy spalić. Wtedy wyszły z morza dwa ogromne węże i pożarły kapłana oraz jego dwu synów. Trojanie stwierdzili, że była to kara za bluźnierstwo i że trzeba wprowadzić konia do miasta. Nie chcieli słuchać wieszczki Kasandry, która powtarzała, że przyniesie to tylko nieszczęście.
W nocy z wnętrza konia wyszedł Odys, który wymyślił cały podstęp, oraz jedenastu innych bohaterów. Otworzyli bramy miasta. Wtedy w jego mury wdarło się wojsko greckie, które wcześniej ukrywało się na statkach w pobliskiej zatoce. Żołnierze zabijali każdego Trojanina. Zginął również król Priam i malutki syn Hektora – Astianaks. Menelaos odnalazł komnatę Heleny. Zabił Deifoba, ale kiedy zobaczył swoją piękną żonę, gniew go opuścił. Pogodził się z nią i zabrał z powrotem do Sparty.