Benedykt XVI

Urodził się 16 kwietnia 1927 ochrzczony następnego dnia przez wikariusza miejscowej parafii ks. Josepha Stangla, w Wielką Sobotę, w domu rodzinnym przy ul. Szkolnej w Marktl jako syn policjanta Josepha i Marii Ratzingerów, pochodzącej z Południowego Tyrolu.
Był trzecim, najmłodszym dzieckiem. Jego rodzeństwo: Maria Ratzinger i Georg Ratzinger.
W wieku 16 lat wraz z innymi kolegami z klasy rozpoczął obowiązkowe przygotowanie wojskowe w zakresie obrony przeciwlotniczej.
W 1945 Ratzinger wraz z bratem wstąpili do katolickiego seminarium duchownego we Freising i na studia w Herzogliches Georgianum na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium.
Pod koniec studiów był zbliżony bardziej do nauk św. Augustyna niż Tomasza z Akwinu. Wśród scholastyków najbardziej interesował się św. Bonawenturą.
29 czerwca 1951 on i jego brat zostali wyświęceni na kapłanów przez arcybiskupa Monachium Michaela von Faulhabera.
Przez następne lata posługiwał jako pomocnik biskupa Fryzyngi. W 1959, został profesorem na uniwersytecie w Bonn. Jego inauguracyjny wykład zatytułował „Bóg wiary i Bóg filozofii”. W 1963 zaczął wykładać na uniwersytecie w Münster. Na pierwszym wykładzie aula wykładowcza była wypełniona po brzegi, już wtedy był znanym teologiem.
25 marca 1977 ustanowiony przez Pawła VI arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Sakrę biskupią przyjął 28 maja 1977 z rąk biskupa Würzburga Josefa Stangla.
25 listopada 1981 otrzymał nominację z rąk Jana Pawła II na prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Tym samym na początku 1982 zrzekł się stanowiska w Monachium. Został podniesiony do funkcji kardynała biskupa diecezji Velletri w kolegium kardynalskim w 1993, w 1998 został wicedziekanem, a 30 listopada 2002 dziekanem Kolegium Kardynalskiego.
Na tym stanowisku bronił doktryny i nauczania Kościoła w dziedzinach takich jak planowanie poczęć, dialog międzyreligijny, prawne regulacje związków partnerskich.
22 lipca 1992 wydał dokument, w którym stwierdził, iż dyskryminacja ze względu na orientację seksualną nie jest tym samym, co dyskryminacja ze względu na rasę, pochodzenie etniczne itd. jako, że „budzi niepokój moralny”. Według wydanego dokumentu Kongregacji Nauki Wiary „istnieją dziedziny, w których nie jest przejawem niesprawiedliwej dyskryminacji uwzględnienie orientacji seksualnej, na przykład gdy chodzi o adopcję dziecka lub powierzenie go opiekunom, zatrudnienie nauczycieli lub trenerów sportowych, służbę wojskową”. Podstawowe prawa człowieka według dokumentu Kongregacji mogą zostać „słusznie ograniczone ze względu na obiektywne nieuporządkowane zachowania zewnętrzne”. Dokument, dla przykładu, podał przypadek „osób chorych fizycznie lub umysłowo”, którym można ograniczyć możliwość korzystania z pewnych praw „by chronić dobro wspólne”. Dokument był skrytykowany między innymi przez 3 biskupów (Charles Buswell, Thomas Gumbleton i Walter Sullivan) oraz organizacje. Urzędowanie zakończył 2 kwietnia 2005 w związku z sediswakancją po papieżu Janie Pawle II.
Z czasem objął wiele funkcji w Kurii Rzymskiej: przewodniczącego Papieskiej Komisji Bibilijnej, przewodniczącego Międzynarodowej Komisji Teologicznej, radcy Drugiej Sekcji Sekretariatu Stanu, członka Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, członka Kongregacji ds. Kultu Bożego I Dyscypliny Sakramentów, członka Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, członka Kongregacji ds. Edukacji Katolockiej, członka Pepieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, członka Papieskiej Rady ds. Kultury oraz członka Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej.
8 kwietnia 2005 o godz. 10 jako dziekan Kolegium Kardynalskiego rozpoczął mszę żałobną w intencji zmarłego Jana Pawła II. Był to jeden z największych pogrzebów w dziejach świata (do Rzymu przybyło 4 królów, 5 królowych, ponad 70 prezydentów i premierów oraz 2 miliony wiernych). Milion wiernych na pl. św. Piotra i w bocznych uliczkach żegnał Jana Pawła II. Na słowa kardynała Josepha Ratzingera Nasz ukochany Papież stoi teraz w oknie domu Ojca, widzi nas i nam błogosławi. Tak, pobłogosław nam Ojcze Święty., wierni odpowiedzieli gromkim „Santo! Santo!” (Święty! Święty!) oraz „Subito Santo!” (Święty natychmiast!). Kluczem homilii kard. Josepha Ratzingera o życiu zmarłego papieża był biblijny cytat: „Pójdź za mną”. Mówił o wędrówce Karola Wojtyły za Bogiem przez całe jego życie. W sumie mszę koncelebrowało 140 kardynałów i patriarchów unickich kościołów wschodnich.
2 stycznia 2005, magazyn „Time” cytował anonimowe, watykańskie źródło, które twierdziło, że Ratzinger jest pierwszy do zajęcia miejsca Jana Pawła II po jego śmierci, lub gdy będzie zbyt chory, by przewodzić Kościołowi. Po śmierci Jana Pawła II, dziennik Financial Times napisał że Ratzinger jest liderem wśród kandydatów na nowego papieża, ale dawał także duże szanse rywalom z liberalnego skrzydła Kościoła. W kwietniu 2005, przed wyborem papieża, Time opublikował listę stu najbardziej wpływowych ludzi świata, wśród których znalazł się Ratzinger. Jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary mówił, że chciałby wrócić na wieś do Bawarii i poświęcić się pisaniu książek, jednak przed śmiercią Jana Pawła II, powiedział do przyjaciół, że „jest gotowy na przyjęcie obowiązku, jaki umieści na nim Bóg”.
Chociaż jego wybór był uważany za najbardziej prawdopodobny przez media na świecie, niektórzy utrzymywali, że jego elekcja jest zbyt oczekiwana aby ziściła się. Wybory zarówno Jana Pawła II, jak i jego poprzednika Jana Pawła I, były raczej niespodziewane. Dlatego dla niektórych wybór Ratzingera na papieża był lekkim zaskoczeniem.
19 kwietnia 2005 w drugim dniu konklawe, po czterech głosowaniach został wybrany następcą Jana Pawła II, którego 6 lat później osobiście beatyfikował Benedykt XVI stał się 265. papieżem (według Watykanu). W dniu wyboru miał 78 lat i był najstarszą osobą wybraną na papieża od czasów Klemensa XII.
Kardynał Ratzinger miał nadzieję przed konklawe, że odejdzie w pokoju, powiedział: Podczas konklawe modliłem się do Boga, żeby mnie nie wybrano. Tym razem jednak Bóg wyraźnie mnie nie posłuchał.
O godz. 18.44 na głównym balkonie bazyliki św. Piotra kardynał Jorge Arturo Medina Estevez (protodiakon kolegium kardynałów) przed tradycyjnym łacińskim Habemus papam zwrócił się do licznie zgromadzonych słowami „drodzy bracia i siostry” w językach: włoskim, hiszpańskim, francuskim, niemieckim I angielskim, przerywanymi owacjami osób z poszczególnych grup językowych. Pierwszymi słowami nowego papieża, wygłoszonymi w języku włoskim przed tradycyjnym błogosławieństwem Urbi et Orbi, były:Umiłowani bracia i siostry. Po wielkim papieżu Janie Pawle II kardynałowie wybrali mnie – prostego, skromnego pracownika winnicy Pana. Pocieszam się faktem, że Pan potrafi się posługiwać niedoskonałymi narzędziami i działać przy ich pomocy, a przede wszystkim zawierzam się waszym modlitwom. W radości Pana zmartwychwstałego, ufni w Jego stałą pomoc, idziemy przed siebie. Pan nam pomoże, a Maryja, Jego Najświętsza Matka, stoi u naszego boku. Dziękuję.
Po tym pobłogosławił ludzi zebranych na placu przed bazyliką.
24 kwietnia 2005 papież Benedykt XVI odprawił mszę świętą inaugurującą swój pontyfikat. Otrzymał także insygnia władzy papieskiej – paliusz oraz pierścień świętego Piotra. 7 maja odbył ingres do swojej katedry – bazyliki laterańskiej.
Benedykt XVI użył imienia Benedykt (łac. błogosławiony) po raz pierwszy podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra Podczas pierwszej audiencji generalnej 27 kwietnia 2005 r. papież uzasadnił wybór takiego imienia nawiązaniem do Benedykta XV za jego dążenie do pokoju w czasach I wojny światowej oraz do św. Benedykta za jego wkład w budowę chrześcijańskiej tożsamości Europy.
28 lutego 2013 r. o godz. 20:00 czasu lokalnego w Rzymie został emerytowanym papieżem. Ustąpił z urzędu jako pierwszy papież od czasów Grzegorza XII w roku 1415. Następcą Benedykta XVI został argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio, który przybrał imię Franciszek.
23 marca papież senior Benedykt XVI spotkał się w Castel Gandolfo z urzędującym papieżem Franciszkiem.
2 maja 2013 emerytowany papież, po dwóch miesiącach pobytu w Castel Gandolfo, powrócił do Watykanu. Zamieszkał tu w klasztorze Mater Ecclesiae. Papieża seniora przywitał jego następca, Franciszek, oraz delegacja Stolicy Apostolskiej z sekretarzem stanu kardynałem Tarcisio Bertone i dziekanem kolegium kardynalskiego kard. Angelo Sodano.
Benedykt XVI 5 lipca 2013 r. po raz pierwszy od momentu abdykacji wziął udział razem z papieżem Franciszkiem w ceremonii zorganizowanej na terenie Watykanu. Jak podały media – podczas uroczystości odsłonięcia pomnika Michała Archanioła przed budynkiem gubernatorstwa Państwa Watykańskiego obaj papieże siedzieli obok siebie. W trakcie krótkiego przemówienia Franciszek podziękował Benedyktowi XVI za jego przybycie. Papież senior Benedykt XVI zdecydował, że nie zamierza zmieniać swojego herbu biskupiego i chce pozostać przy obecnym.

Kamil Wajda kl. Va