Napisz własną pochwałę tego, co według Ciebie jest najcenniejsze w człowieku.

Moim zdaniem tak naprawdę najcenniejszy w człowieku jest instynkt, który kieruje nami od urodzenia i prawie zawsze musi wziąć górę, bo inaczej życie pokonałoby nas szybko. Rozwinął on się bardzo dobrze u człowieka w przeciągu wielu tysięcy lat i przyjął zupełnie nową formę. Nie możemy już dziś jednak mówić o czystym, zwierzęcym instynkcie, który znamy z programów przyrodniczych, gdyż zatraciliśmy wiele czynników zapewniających przetrwanie w dzikim środowisku i skurczyło się do minimum wykorzystania naszych zmysłów w życiu codziennym. Natomiast inne cechy rozwinęły się w nas bardzo silnie, pod wpływem ewolucji, zmieniającego się środowiska i coraz lepszych warunków bytowych.

Sigmunt Freud na podstawie swych długoletnich badań i obserwacji psychiki ludzkiej stwierdził, że każdy człowiek ma w głębi siebie ukryty silny instynkt, z którego obecności często nie zdajemy sobie sprawy. Mamy więc związek ze zwykłą biologią. Podstawowym zadaniem instynktu pozostało bowiem zapewnienie przetrwania gatunku, przekazanie potomstwu genów i uzyskanie jak najlepszych warunków do życia. Wynikło to z faktu, że człowiek od bardzo dawna usiłuje ujarzmić instynkt. Próbuję się go kształtować za pomocą nakazów, zakazów i innych norm ustalonych przez społeczeństwo. Od urodzenia otoczenie próbuje nadać odpowiednią formę osobowości dziecku, aby żyło zgodnie z panującą kulturą i przyjętymi zasadami.

Każda osoba dąży do zapewnienia sobie jak najlepszych warunków do zwycięstwa w życiu, dlatego potrzebne jest umotywowanie swojego postępowania. Jeśli będziemy walczyć ze swoim wrodzonym instynktem to doprowadzimy do autodestrukcji, gdyż zaburzymy nasz pęd do przetrwania. A jest on nam naprawdę potrzebny.