"Czas przynosi wciąż powtarzający się kolowrot zdarzeń. Nie ma nic nowego pod słoncem". Moja opinia

Czas płynie. A czas to przecież zmiany, także w ludzkim życiu. Ludzi sprzed kilku stuleci zadziwiłby więc ogromnie dzisiejszy zmechanizowany świat, gdyż cywilizacja rozwija się coraz szybciej.

Cóż jednak zadziwiłoby owych przybyszów z przeszłości? Z pewnością byłyby to dzisiejsze obyczaje, sposoby myślenia, styl życia i rozwój techniki. Od ich czasów zmieniły się do dziś jedynie formy wyrażania myśli, uczuć i emocji ludzkich. Uważam, że nie zmieniła się natomiast ich treść, albowiem "Nihil novi sub sole" - "nic nowego pod słońcem", jak pisze Święty Hieronim

Trwałość mitów greckich w kulturze potwierdza fakt istnienia uniwersalnych mechanizmów kierujących ludzkim postępowaniem. W mitach ludzie odnajdują ponadczasowe prawdy o sobie.

Mogłoby się przecież wydawać, że dylematy moralne, związane z nowymi technologiami, takie jak kwestie klonowania człowieka, aborcji, czy eutanazji, są typowe jedynie dla czasów współczesnych. Jeżeli przyjrzeć się jednak mitom dokładniej, można spostrzec, że dzisiaj, ludzie, podobnie jak Prometeusz lub Syzyf, borykają się z kontrowersyjna kwestia kontroli nad życiem ludzkim, która człowiek chce wydrzeć bogom.

Nic nowego pod słońcem. Dorośli mogą przewidzieć emocje i uczucia dzieci, gdyż sami niegdyś nimi byli, rozumowali, postrzegali świat na sposób niezmienny dla dziecka od zawsze. Dlatego tez racje bytu mają różne poradniki dla rodziców, dotyczące pomocy w udzielaniu dzieciom odpowiedzi na różne pytania i wychowaniu młodego człowieka. Umysł ludzki rozwija się bowiem bardzo podobnie od zawsze i można przewidzieć problemy i dążenia w danym wieku.

Jako dowód powyższej tezy podam przykład krótkiego dialogu nauczyciela z uczniem pochodzącego z czasów starożytnego Rzymu. W tłumaczeniu brzmi on: "Dlaczego, Tytusie, w ogrodzie Marka siedzisz? - Bo przyjemnie jest w ogrodzie siedzieć". Czyż do naszych czasów stosunek dzieci do obowiązków szkolnych uległ zmianie?

Każdy człowiek sam musi zdobyć doświadczenie na własnych błędach. Nie ustrzega go od nich przestrogi starszych. Każdy musi przejść przez kolejne etapy życia, doświadczyć w nim rozrywek i nadziei, rozterek i Smutków. Zawsze będą wiec na świecie głód, wojny, prześladowania i wyzysk, pomimo tak wielu przykładów ich zgubnych skutków.

Podobne poglądy reprezentował tytułowy bohater powieści "Egipcjanin Siuhe" Miki Waltariego: "Wszystko wraca do dawnego i nic nowego nie ma pod słońcem, ani tez nie zmienia się człowiek, choć zmienia się jego mowa i strój".

W tym momencie samo nasuwa się pytanie o sens ludzkiego życia. "Czego dokonać może człowiek, który nastąpi po królu, nad to, czego on już dokonał?" czytamy w "Księdze Koheleta". Czy jest sens w dążeniu do szczęścia, skoro owoce wszelkich ludzkich wysiłków przemijają? "Wszystko to marność", mówi "Eklezjasta". Iluz ludzi podziwiało już piękno natury, przeżywało rozpacz, cierpienie, przechodziło choroby, ciężko pracowało, dążyło do celu i osiągało go? Czy należy się przeciwko takiemu porządkowi świata buntować?

Uważam, że nie. Człowiek jest przecież częścią natury. A to, co w naturze najpiękniejsze, to jej harmonijna cykliczność i powtarzalność. W procesie ewolucji zmienia się jedynie wygląd poszczególnych gatunków flory i fauny, ale prawa rządzące przyrodą są niezmienne. Natury ludzkiej nie zmieni wiec czas.

Wielu snuło już podobne rozważania przede mną, wielu czynić to będzie po mnie, bo kołowrót zdarzeń kreci się nieprzerwanie.