Kalifornia i Everglades.

W Kalifornii można wyróżnić skrajnie różne ekosystemy: wybrzeże oceanu i wysokie góry, bujne lasy iglaste i półpustynie, a także region o charakterze śródziemnomorskim, z typowymi suchoroślami i chaparralem - formacją wiecznozielonych krzewów odpowiadającą śródziemnomorskiej makii. Na półpustynnym południu częstym widokiem są toczone przez wiatr krzewy bylicy. Nie tylko na wybrzeżach Kalifornii, lecz także na całym zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej można spotkać uchatkę kalifornijską (Zalophus californianus), zwaną również lwem morskim. Pod koniec maja samce wychodzą na ląd i po zaciekłych walkach gromadzą wokół siebie stado liczące nieraz 12 samic. Miej więcej rok później samice wydają na świat po jednym młodym, które następnie ssie mleko matki przez 10 miesięcy lub nawet dłużej. Uchatki kalifornijskie często połykają gruboziarnisty żwir, który służy do rozdrabniania pokarmu w żołądku (drapieżniki te łykają swoją zdobycz, np. ryby, w całości). Kalifornijskie wybrzeże to jeden z nielicznych rejonów na świecie, w których można jeszcze spotkać wydrę morską (Enhydra lutris), zwaną też wydrozwierzem albo kałanem. Ten morski ssak ze względu na swoje futro przez długi czas był celem polowań oraz został niemal doszczętnie wytrzebiony. Na ląd wychodzi tylko w czasie sztormu i w okresie rozrodczym, poza tym żyje wyłączni w morzu, gdzie nurkuje w poszukiwaniu jeżowców, małży, a również skorupiaków. Bardzo często ze swych podwodnych wypraw przynosi płaski kamień. Pływając na grzbiecie, kładzie go sobie na brzuchu i rozbija na nim twardsze skorupy ślimaków i jeżowców, które przytrzymuje przednimi łapami. Potrafi nawet używać kamieni do odłupywania małży od skał. Samice wydają na świat jedno młode. Już w momencie narodzin jest ono owłosione, jednak od matki musi nauczyć się pływać i nurkować. Obecnie jest mocno zagrożony wyginięciem. Gniazduje na wysokości do 1500 m.n.p.m., tylko w niewielkim pasie wybrzeża Kalifornii. Rodzice karmią pisklę ponad 10 miesięcy, toteż samica tylko co dwa lata składa jedno jajo, wysiadywane przez obojga rodziców. Kondor kalifornijski osiąga rozpiętość skrzydeł 3 m. Ptak ten jest padlinożerca, jednakże gdy brakuje mu ulubionego pokarmu, poluje również na małe kręgowce. Wygląd i zachowanie kukawki srokatej (Geococcyx californianus) z rodziny kukułkowatych sprawiły, że stała się najbardziej znanym ptakiem w Ameryce. Wraz z ogonem mierzy 58 cm długości. Potrafi również niezwykle szybko biegać, osiągając prędkość 25 km/h. Wysuwa przy tym daleko do przodu zwieńczony czuprynką łebek, a za pomocą krótkich skrzydeł i długiego ogona utrzymuje równowagę w biegu. W ten sposób poluje na legwany i inne jaszczurki, świerszcze oraz węże - nawet na grzechotniki. Te ostatnie uśmierca, błyskawicznie uderzając dziobem i jednocześnie wielokrotnie mocno rzucając ofiarę o kamień. Następnie połyka zdobycz, poczynając od głowy. Często z dzioba zwisa jej fragment nie do końca zjedzonego węża. Kukawka srokata nie podrzuca jaj do cudzych gniazd jak europejska kukułka. Często gniazduje ona na kaktusach. W tym czasie co dwa dni składa jedno jajo, potem więc kolejno wykluwa się do 12 piskląt. Park Narodowy Evergladesto to położone na Florydzie subtropikalne moczary i akweny wodne: lasy mangrowe, sawanny porośnięte trawami ciborowatymi, oraz gaje palmowe. Mokradła wypełniają nieckowate obniżenie o szerokości 150 km. Niezwykły charakter tej krainy wynika stąd, iż wody jeziora Okeechobee mieszają się ze słonymi wodami morskimi. Niestety, niepowtarzalna fauna i flora jest zagrożona w wyniku obniżania się poziomu wody, spowodowanego m.in. dużym zużyciem wody pitnej. W ciągu ostatnich 50 lat wymarło 90 % tutejszych gatunków i 80 % gatunków ryb.