Obszary podmokłe.

Słono i słodkowodne obszary podmokłe obfitują w rozmaite formy życia. Tereny takie występują często na nadbrzeżnych równinach, wzdłóż rzek i w ich ujściach, nad jeziorami oraz w depresjach śródlądowych, z których woda ma utrudniony odpływ. Obszary podmokłe różnią się w zależności od ukształtowania powierzchni, nawodnienia i klimatu. Do środowisk podmokłych zalicza się torfowiska, słone bagna, namorzyny i nizinne łąki zalewane przez wodę. Zwierzęta zamieszkujące te obszary przystosowały się do polowania i poruszania w tym specyficznym środowisku, a także do dziennych i sezonowych zmian poziomu wody. Bagna, takie jak te w delcie Okawango, występują na ogół w pobliżu wolno przepływającej wody, na obszarach stale zalanych i zarośniętych. Żyjące tu zwierzęta i rośliny przystosowały się do sezonowych zmian poziomu wody. Niektóre fragmenty bagien wysychają nawet całkowicie. W wystającej nad powierzchnią roślinności mogą się bezpiecznie gnieździć i zdobywać pożywienie ptaki i drobne zwierzęta. W niektórych środowiskach podmokłych, takich jak bagna Everglades na Florydzie (USA), drzewa są częściowo zanurzone w wodzie. Ich podwodne korzenie wiążą osady i tworzą stabilne podłoże w tym na ogół nistabilnym środowisku. Z czasem powstaje w ten sposób zatopiony las. Everlades to rozległy obszar o zróżnicowanej roślinności, od lasów cyprysowych po bagienne łąki. Bagna namorzynowe występują wzdłóż tropikalnych wybrzeży. Rosną tu niezwykłe drzewa, odporne na zmiany poziomu wody i wysokie zasolenie. Nadmiaru soli pozbywają się, transportując ją w sokach z korzeni do starych liści, które nasęonie zrzucają, bądź też wydzielając ją przez specjalne gruczoły na liściach. Niektóre drzewa namorzynowe wspierają się tak zwanych korzeniach oddechowych, które przez szparki pobierają tlen z powietrza.