Charles Dickens „David Copperfield”

Z kartek tej powieści okaże się, czy bohaterem historii mego życia będę ja sam, czy też rola ta przypadnie w udziale komu innemu. Aby rozpocząć dzieje mego życia od samego początku, oznajmiam, że urodziłem się (jak mi opowiadano i czemu wierzę) pewnego piątku o dwunastej w nocy. Zauważono, że jednocześnie zegar zaczął wybijać północ, a ja krzyczeć.

Ze względu na dzień i godzinę moich narodzin, niańka i kilka rozsądnych sąsiadek, które żywo interesowały się mną już na długi czas przedtem, zanim mogłem się im osobiście przedstawić – zawyrokowały: po pierwsze, że będę w życiu nieszczęśliwy; po drugie, że będę widywał duchy i upiory; oba te dary są bowiem nieodwołalnie związane z nieszczęsnymi dziećmi obojga płci, które przyszły na świat w piątek o północy. Nie mam potrzeby mówić tu nic o pierwszym punkcie przepowiedni, gdyż niniejsza opowieść najlepiej wykaże, czy była ona prawdziwa, czy też fałszywa.

Co do drugiego punktu, mogę jedynie zauważyć, że jeżeli nie było mi sądzone korzystać z tego przeznaczenia we wczesnym bardzo dzieciństwie, to dotychczas jeszcze nie doznałem jego skutków. Ale nie martwi mnie to bynajmniej (...)