"Cierpienia Młodego Wertera" - analiza i interpretacja fragmentów listów.

Podane fragmenty pochodzą z powieście epistolarnej Johana Wolfganga von Gothego ,,Cierpienia młodego Wertera" opublikowana w 1774 roku. Narracja pierwszoosobowa w formie korespondencji do najlepszego przyjaciela Wertera Wilhelma. Fragmenty pochodzą z drugiej Księgi, występują w nich Werter, Henryk, matka Henryka.
Werter jest młodym około dwudziestoletnim mieszczaninem. Głównym bohaterem powieści Goethego. Jest postacią bardzo dobrze wykształconą, posiada talent artystyczny. Nieszczęśliwe zakochany w Lotcie.
Henryk młodzieniec który oszalał z miłości do Loty, kiedyś pracował u jej ojca komisarz S. Poznajemy, także jego matkę straszą kobietę.
Pierwszy fragment pochodzi z 30 listopada, Werter jest bardzo rozchwiany emocjonalnie. Ogarnia go poczucie bezsilności wobec świata. Nawet natura odzwierciedla jego uczucia, wszystko widzi w ciemnych barwach, pesymistycznych. Podczas spaceru Werter spotyka młodzieńca o imieniu Henryk szukającego kwiatów dla swojej królowej podczas zimy. Od matki chłopca Werter dowiaduje się iż jest to chory psychicznie, oszalał z miłości. Jego matka strasznie ubolewa nad losem syna, opowiada o jego losach ze smutkiem i żalem. Werter uważa, iż Henryk jest człowiekiem szczęśliwym zazdrości mu obłędu i nieświadomości, tego że nie czuje bólu z powodu swoich uczuć. Werter chciałby stracić świadomość uczuć miłości, ponieważ kocha bez wzajemności, nie umie swoich uczuć wyznać, w pewnym sensie jest tchórzem. Charakteryzuję jego również egoizm, nie zwraca uwagi na położenie Loty, przejmuje się tylko swoimi uczuciami.
W liście z 12 grudnia Werter opisuję jak bardzo jest nieszczęśliwy. Sądzi iż jest opętany przez złego ducha. Pogrążony jest w rozpaczy, sam nie potrafi określić swoich uczuć ,, nie jest to niepokój ani żądza - jest to jakaś wewnętrzna nieznana burza". Nie potrafi znaleźć dla siebie miejsca. Podczas spaceru stał nad przepaścią. ,,Zatraciłem sie w rozkoszy, by wszystkie moje męczarnie, całe moje cierpienie tam rzucić". Otwarcie mówił o samobójstwie, aby wkońcu zakończyć swoje cierpienie, jednakże stwierdził że to nie nadszedł jego czas. Spogląda na okoliczną przyrodę i przypominają się mu wszystkie chwilę z Lotą uświadamia sobie, iż jest to wszystko zniszczone. Siedząc tam chciał się wyzbyć bólu.
W liście do Wilhelma z 14 grudnia Werter traci zmysły, boi się samego siebie swoich uczuć nieprzewidywalności. Śni o tym, że jest z Lottą przyprawia go to o ból, a z drugiej strony przyprawia o radość, błogość. Nie może znaleźć dla siebie miejsca nigdzie nie jest mu dobrze. W przyszłości, gdy próbował zapomnieć o nieszczęśliwej miłości i zaczął prace, starł się żyć w społeczeństwie. Spotkał go niemiły afront towarzyski, który bardzo go dotknął. Nie potrafił się przystosować do życia do norm obyczajowych występujących w społeczeństwie. Werter postanowił, ze najlepszym wyjściem jest dla niego śmierć. Jednakże, ciągle miał wątpliwości, walczył z samym sobą, lecz nie potrafił sobie poradzić z uczuciami.
Na podstawie przytoczonych fragmentów można stwierdzić, iż Werter cierpiał na Weltschmerz , czyli ból istnienia, objawiającą sie w poczuciu bezsensu życia, przepełnia go smutek, niemożność przystosowania się do społeczeństwa, a na końcu śmierć. Jest także typowym bohaterem romantycznym.