Ważki, jętki i modliszki.

Delikatne, często ślicznie ubarwione ważki rożnoskrzydłe sa owadami powszechnie znanymi. Wraz z ważkami równoskrzydłymi tworzą rząd Odonata, spokrewnionymi z jętkami. Ważki są szybkimi i sprawnymi drapieżnikami. Biorąc pod uwagę ich prędkość i kształt ciała, w literaturze angielskiej ochrzczono je "diabelskimi igłami do cerowania". Modliszki należą do rzędu Mantodea i są bliżej spokrewnione ze świerszczami. Nazwa pochodzi od ich wyglądu-podczas oczekiwania na zbliżającą się ofiarę przyjmują pozycje jak do modlitwy. Wbrew ogólnemu przekonaniu, że samica modliszki zjada partnera po kopulacji, przypadki także zdarzają się zwykle tylko wśród osobników trzymanych w niewoli. Smukła sylwetka i długie, cienkie skrzydła dają ważce wyjątkową sprawność w lataniu. W przeciwieństwie do większośći owadów ważki rzuszają obydwoma parami skrzydeł na przemian, co zapewnia lepszą kontrolę lotu. Dzięki ogromnych złożonych oczom, które często stykają się ze sobą z tyłu głowy, ważka może dostrzec zdobycz z odległości nawet 12 m. Przednie odnóża ułożone są w sposób, który uniemożliwia chodzenie, lecz za to tworzą coś w rodzaju koszyka, w który ważka chwyta ofiarę. Samce ważek przejmują w posiadanie powien obszar nad wodą o zaciekle bronią go przed rywalami. Gdy przybywa samica, samiec zmienia sposób lotu i odbywa taniec godowy, a następnie obujmuje głowę partnerki za pomocą specjalnych chwytników, położonych na końcu odwłoka. Samica wygina odwłok w łuk, po czym dochodzi do zbliżenia organów rozrodczych i zapłodnienia. Ważka składa jaja w wodzie luv nad wodą. Jętki, spokrewnione z ważkami, tworzą rząd jednodniowych skrzydeł. Osobniki dorosłe żyją bardzo krótko, nie mogą się odżywiać, a ich jedynym zadaniem jest rozmnażanie. Większą część życia jętki spędzają pod wodą jako larwy, żywiąc się roślinami i niewielkimi bezkręgowcami. Osobniki dorosłe zbierają się nad rzekami w celu kopulacji. Obecnie chmary jętek spotyka się coraz rzadziej ze względu na zanieczyszczenie wód. Modliszki wiodą samotniczy tryb życia i nie polują w sposób aktywny. Wola zastygnąć w bezruchu i obserwować ofiarę, dopóki nie znajdzie się w odległości umożliwiającej skuteczny atak. Ich łupem padaja pasikoniki, muchy, a nawet małe ptaki. Ciała modliszek przypominają często gałązki i liście, co chroni je przed zdemaskowaniem. Dorosłe ważki lokalizują zdobycz wyłącznie za pomocą wzroku, zatem większość pluje w ciągu dnia. Żywią się różnymi owadami-muszkami, komarami i ćmami. Ich skrzydła wykonują do 100 uderzeń na sekunde. Przed startem ważki muszą zwiększyć temperaturę ciała. Niektóre gatunki rozgrzewają się poprzez prężenie mięśni pracujących podczas lotu, inne podwyższają temperaturę ciała, wygrzewając się w słońcu. Ważki najczęsciej widuje się nad jeziorami lub rzekami składają jaja. Zwyukle latają nisko nad taflą wody. Spośród ponad 5000 gatunków większość zamieszkuje tropiki i strefę podzwrotnikową. Rozpiętość ich skrzydeł waha się od 2 do 20 cm, co sprawia, że nawet największe gatunki, jak husarz Anax imperator, wydają się karzełkami w porównaniu ze swymi prehistorycznymi krewniakami. Wiele przodków ważek żyjących w karbonie miało rozpiętość skrzydeł sięgającą 65 cm, były to zatem największe znane owady w historii Ziemi.