Rodzaje tkanki mięśniowej i środki dopingujące

Tkanka mięśniowa gładka buduje mięśnie gładkie, które znajdują się między innymi w ścianach naczyń krwionośnych przewodu pokarmowego. Skurcz tych mięśni jest powolny, ale długotrwały i niezależny od naszej woli.

Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa buduje natomiast mięśnie szkieletowe składa ona się z włókien mięśniowych. Wyróżniamy tu dwa rodzaje włókien, które odpowiedzialne są za skurcz. Mięśnie te kurczą się szybciej niż gładkie i szybciej zarówno ulegają zmęczeniu. Ich skurcz jest zależy od naszej woli.

Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana serca buduje mięsień sercowy. Podobnie jak tkanka mięśniowa szkieletowa ma regularnie ułożone włókienka białkowe w komórkach, widoczne jako prążkowane. Tkanka ta nie ulega zmęczeniu. Jej skurcze następują szybko i są krótkotrwałe. Zachodzą niezależnie od naszej woli.

Ludzie trenują na siłowni lub uprawiają inny sport, aby poprawić wygląd oraz kondycję fizyczną. Część z nich chciałaby przyśpieszyć ten proces, więc sięga farmakologiczne czyli dopingujące. Zaliczamy do nich również środki anaboliczne, które zwiększają produkcję białka w organizmie a tym samym powodują rozrost mięśni. Związki te stosuje się podczas leczenia niektórych poważnych chorób, na przykład dystrofii mięśniowej polegającej na zanikaniu mięśni. Stosowanie środków anabolicznych przez osoby zdrowe ma poważne konsekwencje dla całego organizmu. Nadmiernie rozrośnięte mięśnie są obciążeniem dla szkieletu, stając się przyczyną uszkodzeń ścięgien, urazów stawów czy chorobowych zmian w kościach. Poza tym środki anaboliczne zaburzając stężenie hormonów we krwi powodują cechy zahamowanie wzrostu mimo nadmiernego umięśnienia ciała. Zmiany skórne tzw. trądzik steroidowy ma cięższy przebieg niż trądzik młodzieńczy. Poprzez środki dopingujące powiększają się gruczoły sutkowe u mężczyzn. Te środki są zwane zarówno naturalnymi substancjami stosowanymi w celu sztucznego zwiększenia sprawności i wydolności organizmu zahamowują one rozwój jąder i bezpłodność wywołują zaburzenia psychiczne zmienność nastroju od agresji po depresję oraz zmianę osobowości. Zwiększają prawdopodobieństwo występowania nowotworów obniżają odporność organizmu uzależniają zmniejszają wytrzymałości wiązadeł i ostatnią cechą jest to że zaburzają działania układu pokarmowego mdłości wymioty biegunki itp. Do środków anabolicznych zaliczamy również testosteron, czyli męski hormon płciowy. Sztuczne zwiększenie jego poziomu we krwi powoduje zachwianie równowagi hormonalnej a w konsekwencji problemy zdrowotne. Środki dopingujące to także narkotyczne substancje przeciwbólowe oraz tzw. Stymulanty, czyli substancje hamujące odczuwanie zmęczenia. Stosowanie tych preparatów powala na kontynuowanie wysiłku, mimo że doprowadza on organizm na skraj wyczerpania. Zabronionym rodzajem dopingu jest też używanie hormonów pobudzających wytwarzanie czerwonych krwinek. Wprawdzie zwiększa to transport tlenu przez krew, jednak wzrost stężenia tych komórek sprawia, że krew staje się zbyt gęsta, co utrudnia jej przepływ przez naczynia krwionośne.

Niemal wszystkie związki, które znajdują się na liście substancji dopingujących zabronionych w sporcie, są jednocześnie silnymi lekami. Zakaz ich stosowania wiąże się między innymi z poważnym zagrożeniem dla zdrowia, które niesie ze sobą każde niekontrolowane przez lekarza zażywanie leków. Jednymi korzystnymi dla organizmu metodami zwiększenia sprawności fizycznej, koordynacji ruchowej i wytrzymałości ciała są właściwie zaplanowany trening oraz odpowiednia dieta.