Jak żyć, by życie było szczęśliwe i sensowne

Jak żyć, by życie było szczęśliwe i sensowne? Na pewno każdy z nas zadawał sobie kiedyś to pytanie. Odpowiedz nie jest w cale taka prosta jak mogłoby się nam to wydawać. Każdy musi sięgnąć głębiej niż tylko w sens naszych postępowań. To pytanie prowokuje do skupienia się na swoim wnętrzu i zgodnie z nim znalezienia odpowiedzi na pytanie. Każdy człowiek inaczej odpowie na to pytanie, ponieważ dla każdego recepta na szczęśliwe życie jest inna. Dla jednych szczęściem jest rodzina, zdrowie, dla innych znalezienie swojej drugiej połówki, a dla jeszcze innych, pieniądze, czyli strefa materialna. Zróżnicowanie odpowiedzi wynika z różnic występujących pomiędzy ludźmi, na przykład: wykształcenie, światopogląd, zasady wpajane od dzieciństwa. Więc zastanówmy się gdzie szukać szczęścia?
Już w starożytności głoszono, wręcz narzucano przez filozofów normy życiowe, zasady moralne według który warto żyć by być w pełni szczęśliwym. Jednym z nich był Epikur. Uważał on że podstawą szczęścia jest korzystanie z wszelkich przyjemności związanych ze strefą duchową jak i cielesną. Zdobywanie wiedzy, ciekawość, potrzeba miłości, chciwość, żądza władzy, pragnienie, głód, były to podstawowe potrzeby przekazane prze Epikura. Wykorzystywanie dóbr tylko po to by czuć w pełni radość z życia. Głównym hasłem epikurejczyków było ,,Carpe diem”, oznaczało ono chwytaj dzień, korzystaj z każdej chwili, doceń jej urodę. Za największy problem uważał on strach ludzi przed bogami i śmiercią. Uznał, że utrzymywanie tego lęku jest bezsensowne i do niczego nie prowadzi. Moje myślenie zbieżne jest z jego filozofia, dlatego że nie wspomina o korzyściach wypływających w dążeniu do zdobywania dóbr materialnych. Jest to zgubny kierunek, który tak naprawdę prowadzi do nikąd, ponieważ ludzie są zachłanni odnośnie pieniędzy. Wybiegają zbyt daleko w strefę materialna, nie zauważając tego, że szczęście dosłownie przechodzi obok nich. Życie jest krótką chwilą, która powinniśmy maksymalnie wykorzystywać. Cieszyć się każdym momentem naszego życia. Rozsądne korzystanie z ziemskich uciech, powtarzających się przyjemności, bo w tym kryje się ludzkie szczęście.
Nieco inaczej wizję szczęścia i sensownego życia widział twórca stoicyzmu, Zenon z Kition. Jest to model niezwykle poważny, oparty na życiu w zgodzie z przyrodą. ,,My” jesteśmy małym, nie istotnym szczegółem w kosmosie. Wszystko co nas otacza jest na równi z nami. Powinniśmy więc żyć zgodnie z prawami całego wszechświata i przyrodą. Podporządkowując się wszelkim prawom związanym z naszym otoczeniem osiągniemy szczęście. Nie warto się przejmować przeciwnościami losu bo nie mamy na to wpływu. Wszystko co się dzieje jest potrzebne do zachowania harmonii. Cała uwaga skupiona jest na pielęgnowaniu sfery duchowej. Rozumne życie, pełne umiaru i dyscypliny cechują stoicyzm. Człowiek żyjący zgodnie z tymi zasadami jest nade wszystko spokojny, gotowy przyjąć różne przeciwności losu.
Jeszcze innym rozumowaniem wykazuje się Horacy. Mówi on w swoich pieśniach, że świadome korzystanie z przyjemności (ale z rozwagą), które oferuje życie daje szczęście. Drogą do szczęścia według Horacego jest również dbanie o równowagę duchową, spokój, poprzestanie na małych ambicjach, nie wywyższaniu się. Głównym przeciwnikiem jest czas którego nie możemy zatrzymać.
Czy człowiek powinien kroczyć przez życie myśląc w dużej mierze o zabawie, czy mając na uwadze tylko powagę, umiar, czy może jednak korzystanie z życia ale bez przesady? Jest wiele rozważań na temat szczęśliwego i sensownego życia. Moim zdaniem każdy człowiek wie co jest dla niego dobre i w którym kierunku powinien iść. Człowiek jest wolny i ma możliwość robienia tego na co ma ochotę. Jego życie nie jest związane z historia, moralnością czy kulturą. Powinniśmy zauważać wartości jakie pojawiają się przed nami. Być może to właśnie to da nam prawdziwe szczęście. ,, Człowiek jest kowalem własnego losu”.