1. Bohater tragiczny
- konflikt tragiczny – sytuacja, w której dochodzi do zderzenia się dwóch równorzędnych, wysokich wartości (np. moralnych) w wyniku czego porażkę ponosi osoba szlachetna, nienagannie moralna. Działania podejmowane przez bohaterów nieuchronnie prowadzą do katastrofy (w sytuacji konfliktu tragicznego znajdują się Antygona i Kreon z dramatu „Antygona” Sofoklesa).
- ironia tragiczna- sytuacja, w której bohater nieświadomie przybliża się do popełnienia zbrodni, do wypełnienia przepowiedni. (np. Edyp, chcąc uniknąć wypełnienia się przepowiedni, opuszcza Korynt i udaje się do Teb, czym przybliża się do popełnienia zbrodni).
- wina tragiczna – „nieszczęśliwe zbłądzenie bohatera” polegające na popełnieniu zbrodni wynikającej z niewiedzy bohatera (np. Edyp ożenił się z własną matką, nie wiedząc kim naprawdę jest kobieta z którą bierze ślub).
- fatalizm – postawa człowieka, który wierzy w przeznaczenie (los, fatum), który wierzy, że człowiek ma przypisane z góry przez bogów bieg wydarzeń, których nie da się uniknąć.
2. Budowa tragedii
- prolog – ustna zapowiedź, wprowadzenie w treść tragedii
- paradoks - wejście chóru ze śpiewem na orchestrę, pierwsza pieśń chóru
- epeisodion – dialog bohaterów, część właściwej akcji
- stasimon – komentarz do akcji wygłaszany przez chór
- exodus – ostatnia pieśń chóru
3. Zasada trzech jedności
– czasu – czas trwania wydarzeń scenicznych nie przekracza przeważnie 24 godzin
- miejsca – wydarzenia rozgrywają się w jednym miejscu, np. na dziedzińcu pałacowym
- akcji – ukazanie jednego wątku np. w „Królu Edypie” dochodzenie do prawdy w tym kto zabił króla Lajosa
4. Zasada decorum (zasadna stosowności)
- utwór pisany stylem wysokim, poważnym
- brak scen okrutnych, nieprzyzwoitych (są one relacjonowane przez posłańca)
- brak scen zbiorowych (w jednej scenie występują maksymalnie 3 osoby)
- tytuł utworu zaczerpnięty od głównego bohatera; tematyka zaczerpnięta z mitologii.
