Rolnictwo w Polsce

Podstawowe funkcje rolnictwa w Polsce: Rolnictwo jest działalnością gosp. człowieka, mającą na celu wyprodukowanie żywności przeznaczonej do bezpośredniego spożycia lub surowców do jego przetworzenia. Środkami realizującymi te cele są uprawa roli i hodowla. Rolnictwo dzieli się na 2 zasadnicze działy: 1 prod. roślinna 2 prod. zwierzęca do tego sektora zaliczamy rybołówstwo i sadownictwo. Polskie rolnictwo zatrudnia około 3 mln osób 26 % Naturalną bazą działalności rolniczej jest gleba jej jakość, klimat pogoda zmienna, zasoby wody naturalnej i rzeźba powierzchni są czynnikami naturalnymi decydującymi o możliwościach rozwoju rolnictwa. Czynnikami poza rolniczymi współdecydującymi o możliwościach ekonomiczno społecznych rolnictwa są: wsparcie ze strony państwa, przemysłu maszynowego i chemicznego przetwórstwa spożywczego, dostęp do oświaty rolniczej, o poziomu kultury rolnej. Polska tutaj 91 % niziny. Nizinność sprzyja rolnictwu, ułatwia transport i wsiąkanie wilgoci. Urozmaicona rzeźba polski w przewadze równinna falista przeciw działa spływowi powierzchniowemu zatrzymując wodę. Powoduje to równomierne nagrzanie i naświetlane powierzchni uprawnej. Na terenach wyżynnych występuje zagrożenie erozją ponad 40% jest zagrożonych terenów i występuje ona szczególnie na górach i pojezierzach. Klimat sprzyja rolnictwu.

Przyrodnicze uwarunkowania rozwoju rolnictwa: Rolnictwo jest działem gosp. narodowej, w który wywierają zasadniczy wpływ warunki naturalne. Decydują one o wielkości produkcji rolnej jej kierunkach technice upraw. Nizinność kraju sprzyja i ułatwia zabiegi agrotechniczne, transport Polska tutaj 91 % niziny. Nizinność sprzyja rolnictwu, ułatwia transport i wsiąkanie wilgoci. Urozmaicona rzeźba polski w przewadze równinna falista przeciw działa spływowi powierzchniowemu zatrzymując wodę. Powoduje to równomierne nagrzanie i naświetlane powierzchni uprawnej. Na terenach wyżynnych występuje zagrożenie erozją ponad 40% jest zagrożonych terenów i występuje ona szczególnie na górach i pojezierzach. Przyrodnicze czynniki rozwoju rolnictwa pozytywne: wystarczające nasłonecznienie, długo okres wegetacji roślin, upały w lecie sprzyjają uprawie roślin okopowych. Negatywne: duże zróżnicowanie stanów pogody, gradobicie, letnie nawałnice, powodują wyleganie zbóż i utrudniają żniwa. Stosunki wodne są czynnikami najmniej sprzyjającymi rozwojowi polskiego rolnictwa: zbyta mała ilość opadów Kujawy poniżej 500mm w skali roku. Sytuacja taka powoduje stepowienie klimatu 36% gleb w Polsce są zbytnio przesuszone. Deficyt wód występuję na obszarach pozbawionych lasów Kujawy i Mazowsze, które utraciły swoją zdolność retencyjna. 2 Nadmiar wód występuje w dolinach rzek obszarach na terenach bagiennych. 20% Gleb ma nadmiar wód. Powodzie niszczą gleby, zamulają zasiewy, topią dobytek i majątek rolnika ( powódź lipiec 97 ). Gleby średniej jakości zajmują około 40 % ogółu użytków rolnych, a słabe około 35% Biorąc pod uwagę naturalne warunki rozwoju rolnictwa w Polsce instytut uprawy nawożenia i gleboznawstwa w Puławach ustalił kolejność regionów o najlepszych walorach rolniczych. Nizina Śląska Żuławy Wiślane Wyżyna Lubelska.

Poza przyrodnicze czynniki rozwoju rolnictwa: Około 15 mln ludności polskiej to wieśniaki stanowią oni 38.2 % Mieszkańców kraju i obejmuje nie tylko rolników, 1 zatrudniony w rolnictwie wytwarza żywność dla 9 osób. Do cech charakteryzujących ludność rolniczą należą: większa liczba ludzi starych niż w mieście 11,8 % miasto wieś 15 %, liczniejsze rodziny, duża defeminizacja w grupie matrymonialnej 100 facetów / kobiet na wsi przy 100 / 101 w mieście. Niedobór kobiet w wieku do 30 lat, przewaga rolników z wykształceniem podstawowym. Rolnicze użytkowanie ziemi charakteryzuje się duża ilością punktów ornych. Pola uprawne zajmują około 46 % obszaru polski. Pod tym względem w Europie wyprzedzają nas tylko Dania i Węgry. W Norwegii tylko 2 % pow. Stanowią grunty orne. Sady w Polsce zajmują około 0,9 % kraju, łąki i pastwiska 13, lasy 28, pozostałe 11 pow. Stanowią nieużytki rolne ( sieć komunikacyjna skały zabudowania).


Struktura obszarowa Polskich gosp. rolnych: W latach 90 20 w powołaną nowa instytucje agencja własności rolnej skarbu państwa. Instytucja ta została powołana do prowadzenia inwestycyjnej polityki rolnej państwa np. skup i import prod. Rolnych. Struktura obszarowa Polskich gosp. rolnych wskazuje na ich nadmierne rozdrobnienie. Sytuacja taka stanowi poważną barierę w rozwoju i intensyfikacji rolnictwa utrudnia prawidłowe wykorzystanie sprzętu zmechanizowanego. Przez gosp. rolne w Polsce uważa się obszar będący w użytkowaniu rolniczym o powie. Większej niż 0.5 Hektara. Przeciętna wielkość gosp. indywidualnego wynosi 7,6 hektara w tym użytków rolnych 6,7 % gospodarstwa małe liczące do 5 hektarów użytków rolnych stanowią aż 55 % gosp. indywidualnych. Liczbę tych gosp. określa się na ponad 2 mln. Gosp. liczących powyżej 15 hek. Zajmują tylko ponad 8 % areału ziemi uprawnej. Wielkość gosp. w Polsce jest mniejsza niż w wielu państwach europejskich np. w WB gosp. są większe 10 X a we Francji i Dani 5 X. Nawożenie mineralne ma duże znaczenie w intensyfikacji prod. Rolnej. Ilość nawozów stosowanych w polskim rolnictwie systematycznie wzrastała aż do 89’ ( 182 kg / hektar ). Po wprowadzeni mechanizmów rynkowych w naszej gospodarce ze względu na bardzo wysokie ceny ich użycie zmalało. W chwili obecnej polski rolnik wysiewa około 70 kg / ha Holandia 260, Niemcy Francja 150 Norwegia 200 Rosja 20 Ukraina 30.

Produkcja roślina w Polsce. Analizując przestrzenną strukturę zasiewów w Polsce stwierdzamy przewagę uprawy zbóż. Zbożami obsianych w Polsce jest 66,1% gruntów ornych. Pszenica zajmuje wśród zbóż uprawianych w Polsce od lat pierwsze miejsce powierzchni zasiewów. Zajmuje ona 18,7% powierzchni gruntów. Wymaga gleby żyznej o dostatecznej wilgotności ale jest też zbożem najbardziej plennym (36 q/ha) (q-kwintal=100 kg). Uprawa koncentruje się na nizinie śląskiej, Lubelszczyźnie i Podkarpaciu. Jęczmień „udaje” się najlepiej na urodzajnych glebach o łagodnym klimacie niziny śląskiej, Kujaw i na Żuławach wiślanych. Zboże to używane jest na paszę podobnie jak owies. Coraz większego znaczenia w ostatnich latach nabiera pszenżyto, zajmuje ono ok. 5% ogólnej powierzchni zasiewów. Ziemniaki są tradycyjną polską uprawą, zajmuje 11,8% powierzchni zasiewów. Do najważniejszych roślin przemysłowych należą: -buraki cukrowe, -rzepak, -len, -konopie, -tytoń, -chmiel. Do roślin pastewnych zaliczamy: -buraki pastewne, -brukiew, -marchew, -kończynę, -lucernę. Dwie ostatnie są roślinami motylkowymi wzbogacającymi glebę w związki azotowe. Wśród państw europy Polska wyróżnia się dużą produkcją warzyw. O ich wprawie decyduje popyt. Warzywa na dużą skalę uprawia się w pobliżu dużych miast i wielkich zakładów przetwórstwa warzyw. Warzywa zajmują ok.2% powierzchni zasiewów Polski. Produkcja warzyw pokrywa zapotrzebowanie krajowe oraz umożliwia eksport.

Gospodarka hodowlana. Chów zwierząt jest działalnością człowieka, mającą na celu wyprodukowanie mięsa, mleka, jaj, wełny, stałe podnoszenie jakości zwierząt, wyprodukowanie nowych odmian. Na poziom gosp. Hodowlanej w kraju ma wpływ wiele czynników: 1)ilość, jakość wyprodukowanych pasz, 2)stan ilościowy zwierząt hodowlanych, 3)liczba zatrudnionych i kwalifikacje ludzi zatrudnionych w tej dziedzinie rolnictwa, 4)stan pomieszczeń gospodarczych przeznaczonych do hodowli i ich wyposażenie, 5)opłacalność chowu. Pogłonie zwierząt gospodarskich w Polsce, kształtuje się na przestrzeni kilkunastu lat na następującym poziomie: -bydło 6mln, -trzoda chlewna 15mln, -owce 600tys, -konie 300tys.