Charakterystyka porównawcza Antygony i Ismeny.

Antygona i Ismena to bohaterki tragedii Sofoklesa „Antygona”. Były córkami Edypa, należały do rodu Labdakidów. Wobec problemu pochowania ich brata – Polinejkesa – każda z nich zachowała się inaczej, mimo tego, iż bardzo kochały brata.

Antygona była osobą porywczą, o czym świadczyło jej natychmiastowa decyzja w sprawie pogrzebania jej brata oraz słowa „Zostaw mnie, mojemu szaleństwu. Chcę spojrzeć śmierci w oczy.”. Natomiast Ismena była ostrożna. Długo się zastanawiała zanim zdecydowała o niepomaganiu siostrze. Swoją decyzję Antygona uzasadniała tym, że dla niej liczą się bardziej prawa religijne niż prawa ludzkie. Ismena swoje postanowienie argumentuje innym systemem wartości – najważniejsze dla niej były sprawy ludzkie. Antygona zadziwiała swoją odwagą. Potrafiła po złamaniu zakazu króla przyjść do niego i bez cienia strachu wyjaśnić mu powód swojego przestępstwa. Jednak Ismena w tym momencie okazała swoje tchórzostwo i egoizm. Bała się Kreona i wydanego przez niego wyroku śmierci. Antygona uzasadnia zesłany na siebie wyrok śmierci wiernością i miłością do brata. Dawniej wierzono, że jeżeli zmarły nie zostanie pogrzebany to nie dostanie się do Hadesu – królestwa umarłych. Dla niej najważniejszy był honor rodziny.

Moim zdaniem żadna z sióstr nie dokonała wyboru między dobrem a złem, bo ta sytuacja była z góry skazana na porażkę. Nie chowając brata, Antygona sprowadziłaby na swoją rodzinę ogromną hańbę, która nie pozwoliłaby jej żyć. Tak naprawdę całą ta sytuacja stwarza tylko iluzję wolnego wyboru. Nawet gdyby Antygona i Ismena postąpiły inaczej to niczego by to nie zmieniło.