Czy wyjazd na Wielką Emigrację był przejawem tchórzostwa?

Wielka Emigracja był to jeden z największych ruchów migracyjnych w XIX-wiecznej Europie,doszło do niej po upadku powstania listopadowego. Do emigrantów należeli głównie żołnierze, szlachta polska i politycy. Wyjeżdżano przede wszystkim do Francji, ale również do Saksonii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Szwajcarii i Turcji. W latach 1831-1847 Królestwo Kongresowe opuściło ok. 10 tysięcy Polaków. Czy można przypuszczać, że była to ucieczka? Że przestano walczyć o dobro Polski, a zaczęto troszczyć tylko o własne? Na podstawie poniższych argumentów postaram się udowodnić, że wyjazd na Wielką Emigrację w większości wypadków nie miał nic wspólnego z tchórzostwem, lecz był to przejaw patriotyzmu, miłości i troski o ojczyznę.

Władze carskie okrutnie obeszły się z uczestnikami powstania listopadowego. Polaków zsyłano na Sybir, wtrącano do więzień i wcielano do armii rosyjskiej. Niektórzy z emigrantów nie mielby do czego wracać, gdyż władze konfiskowały majątki. Pozostając w kraju mieliby tylko dwa wyjścia: albo mogli poddać się rusyfikacji czy germanizacji, albo dać się zabić. Z pewnością mniejszym złem był wyjazd na emigrację, ponieważ tam Polacy mogli również działać na rzecz Ojczyzny.

Poddając się zaborcom bądź wszczynając kolejne, samobójcze powstania nie zwrócono by uwagi innych krajów na sprawę polską. Patrioci m.in w ten sposób próbowali zrobić coś dobrego dla ojczyzny - przekonując i naświetlając problemy Polski znajdującej się pod okupacją. A były to np: likwidacja sejmu, konstytucji i wojska polskiego, zamknięcie instytucji naukowych i szkół wyższych, nałożenie kontrybucji i prześladowanie uczestników powstania.

Zołnierze którzy ratując życie opuscili kraj, na emigracji mieli szansę utworzyć nową armię i ponowić próbę wyzwolenia kraju gdy nadaży się stosowna okazja. Ruch taki wydaje mi się być inteligentną strategią, prowadzącą do osiągnięcia celu jakim była wolna Polska.

Opuścić kraj musieli również poeci i muzycy. Poza krajem powstawały ich wielkie dzieła, które pozwoliły przetrwać polskiej kulturze. Były to m.in. "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza ,poematy autorstwa Juliusza Słowackiego, wiersze Cypriana Kamila Norwida i utwory Fryderyka Chopina. Gdyby pozostali w Polsce, najprawdopodobniej te dzieła nie ujrzałyby światła dziennego, bądź odkryto by je wiele lat później. Tworząc na emigracji poeci czy muzycy nie tylko przyczyniali się do rozwoju polskiej kultury ale też szerzyli wśród innych narodów dobre imię o naszym kraju a wśród Polaków nadzieję na lepszą przyszłość.

Na podstawie powyższych argumentów stwierdzam, że wyjazd na Wielką Emigrację w żadnym wypadku nie można traktować jako tchórzostwa. Dla wielu polskich patriotów było to kolejne, trudne zadanie, które podejmowali celem ratowania swego kraju. W tym przypadku przyjęli oni słuszną strategię „ustąpić aby wygrać”. Dzięki temu dziś możemy żyć w wolnej Polsce.