„Bogurodzica” to najstarsza polska pieśń religijna oraz najstarszy polski tekst poetycki, wybitne arcydzieło poezji średniowiecznej. Utwór ten stał się polskim symbolem narodowym. W swojej wypowiedzi postaram się udowodnić zasadność postawionej przeze mnie tezy.
Pierwszym argumentem na potwierdzenie prawdziwości mojego stwierdzenia będzie fakt, iż „Bogurodzica” jako najstarszy pomnik literatury polskiej stał się inspiracją dla wielu pisarzy i poetów polskich. Tekst ten zapoczątkował polska literaturę kościelną, dał impuls do stworzenia wielu prac o charakterze historycznym, religijnym czy refleksyjnym. Stworzył początek polskiej literatury, który wyznaczył nasze miejsce w europejskiej kulturze średniowiecznej. Zaintrygował wielkich twórców takich jak miedzy innymi: Tadeusz Gajcy, Krzysztof Kamil Baczyński, Adam Mickiewicz, Miron Białoszewski, Juliusz Słowacki. I tak na przykład utwór Słowackiego pod tytułem „Hymn” jest bezpośrednim nawiązaniem do kultu maryjnego. Mickiewicz w „Pierwszych wiekach historii polskiej” pokazuje i podkreśla momenty, kiedy Polska była silna, kiedy stała się mocarstwem i określa ten czas jako epokę Bogurodzicy. Wielki autorytet, Jan Paweł II uznaje „Bogurodzica” za symbol chrześcijaństwa, polskie credo czy nawet dokument chrześcijańskiego wychowania.
Drugim bardzo istotnym argumentem będzie to, iż „Bogurodzica” do XVI wieku pełniła rolę hymnu narodowego. Była pieśnią bojową, zagrzewającą polskich żołnierzy do walki w bitwie pod Grunwaldem, pod Nakłem czy pod Warną. W ten sposób stała się polskim symbolem narodowym.