Nie jesteśmy wyłącznie piękni!

Hasło "nie jesteśmy wyłącznie piękni" daje dużo do myślenia. To prawda jednak iż ludzie powszechnie uważani za istoty doskonałe w cale takie nie są. Doskonałym trzeba być wewnątrz. Jeżeli nie potrafimy być tolerancyjni, pomagać innym to jak możemy nazywać się pięknymi lub doskonałymi? Bycie doskonałym i "pięknym" wymaga poświęcenia i pracy. Pewnych cech, które wśród dzisiejszych ludzi zanikają. Bo czy na świecie nie ma rasistów, ludzi którzy nie potrafią żyć z innymi, gardzą nimi z powodu innego wyznania, koloru skóry, pochodzenia, stylu ubierania się. Ile dzisiaj mamy przykładów nietolerancji i okrucieństwa, zaniku piękna w duszach ludzkich. To co nas otacza przeraża nas. Ludzie którzy nas otaczają przerażają nas. Do tego stopnia iż chcąc zmniejszyć siłę tego przerażenia wmawiamy sobie iż oni są gorsi, bo się od nas różnią. Ale czy to jest rozwiązanie problemu? Każdy człowiek jest inny i nie można się tej inności bać. Stwarzamy wtedy bariery, których nia udaje się pokonać przez wieki. Bo nietolerancja to nie tylko problem współczesności. Zanik wewnętrzego piękna nie nastąpił wraz z nadejściem nowego wieku. Z tym problemem borykali się ludzie od bardzo dawna. Najgorszym przypadkiem zaniku piękna duszy poprzez nietolerancję jest przykład II wojny światowej. Tępiono wszystkich ludzi pochodzenia żydowskiego, ponieważ uważano iż jest to gorsza rasa ludzka. To się nie godzi człowiekowi, aby przez własny strach przed nieznanym doprowadzić do śmierci milionów niewinnych ludzi! Takich ludzi powinniśmy się bać! Oni powinny czuć strach przed samym sobą, bo takie działania doprowadzają do zagłady całego ludzkiego piękna, sieją spustoszenie wśród dusz tych ludzi, którzy zetknęli się z tego typu rasizmem.
Nie jesteśmy wyłącznie piękni, ale tylko przez własne czyny i działania. Tylko samych siebie powinniśmy za tą utratę wewnętrznego piękna potępiać. Bo cóż winien będzie potępiany przez wszystkich Żyd jeżeli my podąrzający za złem na oślep nie damy wyperswadować sobie tego braku tolerancji i wszelkiego piękna. To tylko od nas zależy w jakim stopniu zatrą się granice między pięknem a brakiem piękna duszy. Tylko życzliwi dla innych ludzie mogą przywrócić zatraconą przez wieki tolerancję, spokój i naturalne piękno drugiego człowieka.