Rozejrzyjmy się wokół - nie jesteśmy sami

'Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą' jest to cytat przetoczony z wiersza Anny Kamieńskiej 'Śpieszmy się'.
W dzisiejszych czasach ludzie poświęcają największą uwagę sobie: swojej pracy, karierze, swojemu dobru. Nie zwracają uwagi, ze kiedy oni są właśnie tak zajęci sobą, inni cierpią, potrzebują właśnie ich pomocy, lub po prostu obecności. Myślę, że dobrym przykładem mogłaby być sytuacja przechodzącego obok bezdomnej kobiety z dzieckiem biznesmena, tak zapracowanego, że aż niezauważającego właśnie tej pary, siedzącej na chodniku, nie mającej żadnych środków do życia, jedzenia, ani swojego kąta.
'Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna' - ten cytat jest jak najbardziej rzeczywisty. Teraz wszystko odkładamy na potem, nie martwiąc się, że 'potem' może już nie nastąpić. W najmniej oczekiwanym momencie wydarzy się coś, co uniemożliwi nam spełnienia jakiejś obietnicy, wypowiedzenia słów, które chcieliśmy wypowiedzieć, a brakowało nam odwagi, lub zwyczajnie zaniechaliśmy odłożyliśmy na 'kiedyś tam', myśląc, że przecież jeszcze mamy na to czas.
Kolejnym przykładem, który mogę tu przytoczyć, jest cytat z książki Antoine de Saint-Exupéry pt.'Mały książe;:
'Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, „Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?”
Oni spytają was: „Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?” Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.
Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto tysięcy złotych”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!”'. Jest on przykładem zaniedbania dzieci przez rodziców, nie interesowanie się głębiej ich życiem, dorastaniem, czy też nie spędzaniem z nimi wystarczającej ilości czasu. Rodzic, który nie ma czasu dla swojego dziecka, wydaje się tylko osobą spokrewnioną grupą krwi, cechami genetycznymi, nic więcej. Żadnej więzi, żadnego głębszego uczucia. Dopiero gdy dziecko osiągnie wiek, w którym będzie samo mogło radzić sobie, ojciec i matka zdadzą sobie sprawę z tego ile błędów popełnili, zaczną żałować, że nie dali dziecku tyle miłości ile chcieliby dać, że nie widzieli jak dorasta. Bo przecież każdy rodzic chciałby usłyszeć pierwsze 'mama' lub 'tata', zobaczyć pierwsze kroki i uśmiechy swojego dziecka.
Tak więc myślę, że argumenty przytoczone dadzą do myślenia ludziom, którzy mało poświęcają uwagi swoim dzieciom, przyjaciołom, rodzinie. Nie myślmy tylko o sobie, nie odkładajmy niczego na potem, to, co mamy zrobić, zróbmy w jak najszybszym czasie, bo jedyne co jest pewne na świecie, to to , że nic pewnym nie jest.