Charakterystyka Antygony

Antygona będąca tytułową postacią dramatu Sofoklesa, pochodziła z rodu Labdakidów, który to obarczony był klątwą. Wraz ze swą siostrą Ismeną, oraz nieżyjącymi braćmi Polinejkesem i Eteoklesem, była potomkinią Edypa i Jokasty, kazirodczego związku. Władcą Teb był wuj Antygony – Kreon, z którego to synem – Hajmonem, była związana.

Pod murami Teb w bratobójczej walce polegli Eteokles i Polinejkes, jeden bronił rodzinnego miasta, drugi zaś na nie napadał. Pochowano tylko jednego – tego co miasta bronił – Eteoklesa. Antygona łamiąc nakaz królewski urządziła swemu drugiemu bratu ceremonialny pochówek. Ten czyn sprowadził na nią gniew Kreona. Antygona otwarcie przyznała się do winy i poczęła krytykować decyzje Kreona.

Mimo iż Antygona była młoda miała już w pełni ukształtowaną osobowość, miała poglądy, których broniła z wielkim uporem. Antygona chciała pokazać jak myśli, chciała by wszyscy wiedzieli jakie jest jej zdanie na temat pochówku tylko jednego z jej braci. Nie miała zamiaru milczeć, czy udawać, że pogodziła się z tą decyzją, pragnęła być na ustach wszystkich Tebian.

Antygona broniła przekonania, mówiącego, że obydwaj bracia winni być pochowani. Bez względu na to, który napadał na miasto, a który go bronił. Powoływała się ona ciągle na prawa boskie, mówiące o chowaniu ciał umarłych gdyż tylko w ten sposób zaznają one spokoju w Hadesie. Była bezkompromisowa, nie zmieniła zdania i nie dała się przekonać do racji swego wuja. Antygona otwarcie krytykowała swą siostrę Ismenę, o której mówiła iż jest słaba i nazywała ją swym wrogiem.

Antygona została skazana na śmierć. W tym momencie okazała pewną słabość, zaczęła się lękać. Jednak dalej trwała w swych przekonaniach nie chcąc wyjść na osobę niezdecydowaną i słabą wtedy, kiedy powinna być twarda.

Gdy zamknięto Antygonę w jaskini by umierała, ta powiesiła się, jakby chcąc pokazać, że nie ważne jakie wyroki wyda jej król, ona i tak decyduje o sobie i o swoim losie. Przed śmiercią upajała się ona swą odwagą, tym, że tylko ona odważyła się otwarcie wystąpić przeciwko władcy i jego nakazom. Chciała by zapamiętano ją jako tę, która poświęciła wszystko by zapewnić swemu bratu Polinejkesowi spokojny odpoczynek w Hadesie.