Choroby układu pokarmowego

Rak jelita grubego jest w krajach rozwiniętych drugim (po raku płuc) nowotworem złośliwym u mężczyzn, a trzecim u kobiet pod względem częstości występowania. Już sam ten fakt świadczy o randze tej choroby. Podobnie jak w przypadku raka żołądka, objawy mogą być przez długi czas nieznaczne lub może nie być ich wcale. Później pojawia się krwawienie z odbytu, zaparcia na przemian z biegunkami, chudnięcie, stany podgorączkowe, niedokrwistość i inne objawy. Początkowo ból może nie występować.
Rozwojowi tej choroby sprzyja ubogoresztkowa dieta, charakterystyczna dla rozwiniętych krajów kultury zachodniej. Poza
tym rak jelita grubego występuje częściej w niektórych chorobach, np. polipowatości tego narządu (czyli obecności dużej liczby polipowatych wypustek błony śluzowej) czy długoletnim wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy. Niestety, z racji podstępnego charakteru choroba rozpoznawana jest najczęściej dopiero wtedy, kiedy na operację, przynoszącą wyleczenie, jest za późno. Oprócz leczenia chirurgicznego polegającego na wycięciu guza wraz z odpowiednio dużą częścią okrężnicy lub odbytnicy stosuje się chemioterapię i radioterapię (z niewielkim efektem). Często efektem takiej terapii jest wytworzenie sztucznego odbytu (tzw. stomy).
Z racji tych faktów, ważne są badania przesiewowe w kierunku raka jelita grubego, przeprowadzane co roku powyżej 40. roku życia i polegające na badania kału na krew utajoną. Idealnym uzupełnieniem tych badań byłaby kolonoskopia (co 3 lata). Kolonoskopię wykonuje się częściej u osób szczególnie zagrożonych rozwojem raka, np. z długoletnim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Inną bardzo częstą chorobą jest zespół jelita drażliwego. Kiedyś była to choroba zupełnie nieznana, a dolegliwości przedstawiane przez pacjentów określano, jako nerwicę wegetatywną. Teraz wiadomo, że oprócz czynników psychicznych na występowanie tej choroby mają wpływ uwarunkowania genetyczne i inne, bliżej nieznane. Do typowych objawów należą: kolkowe bóle brzucha, wzdęcia, biegunki, zaparcia lub na przemian biegunki i zaparcia. W rozpoznaniu tej choroby, która występuje częściej u kobiet, ważne jest wykluczenie innych poważniejszych przyczyn. Dlatego niezbędne może być wykonanie kolonoskopii, która polega na uwidocznieniu okrężnicy za pomocą cienkiego wziernika.
Niestety leczenie nie jest zbyt skuteczne, nie znamy bowiem leków działających specyficznie (przyczynowo) w tej chorobie. W przypadku bólu pomagają tzw. leki spazmolityczne (czyli rozkurczowe). Należy do nich między innymi mebeweryna (Duspatalin) czy pochodne papaweryny (No-Spa). W przypadku zaparć pomaga dieta bogatoresztkowa, z dużą zawartością błonnika.

Pierwotna gruźlica jelit jest bardzo rzadka. W miarę opanowywania gruźlicy płuc wtórną gruźlicę jelit spotykamy też coraz rzadziej. Lokalizuje się ona najczęściej w okolicy kątnicy, dając zmiany naciekowe i owrzodzenia w ścianie jelita; towarzyszyć im mogą zmiany serowato-zapalne sąsiednich węzłów.
Objawy kliniczne mogą być bardzo niewyraźne lub też alarmujące, jak silne bóle, gorączka, bywają też biegunki i zaparcia. Czasami występować mogą objawy przewężenia jelit. Powikłaniem bywa gruźlicze zapalenie otrzewnej, krwotok, perforacja.

Ostre zapalenie jelit spowodowane jest zjedzeniem pokarmu nieświeżego lub zakażonego bakteriami (najczęściej z grupy Salmonella i Shigella). Ostre zapalenie objawia się bolesnością całego brzucha, biegunką, wymiotami, niekiedy także podwyższoną temperaturą ciała. Stolce są rozwolnione, wodniste lub śluzowate, mogą być cuchnące lub bezwonne, mogą zawierać niestrawione resztki pokarmów lub krew. Biegunki doprowadzają do znacznego odwodnienia.
Leczenie polega na zastosowaniu właściwej diety z odpowiednią zawartością płynów i soli kuchennej. W biegunkach ostrych wskazana jest dieta pektynowa, składająca się z papek marchwiowych lub jabłkowych, bogatych w potas. Potem dodaje się dobrze osolone kleiki, rozgotowane kasze, sok z czarnych jagód, kisiele i galaretki owocowe, suchary, lane kluseczki. Jeśli poprawa utrzymuje się należy rozszerzyć dietę o gotowaną rozdrobnioną cielęcinę, gotowane ryby, chudą szynkę, ziemniaki purre, czerwone wino wytrawne. Stosowane środki farmakologiczne to: leki ściągające, osłaniające i adsorbujące, a w razie gorączki Sulfaguanidyna lub antybiotyki.

Przewlekłe zapalenie jelit jest wynikiem ostrego zapalenia jelit, ale może także rozwinąć się pod wpływem przewlekle działających czynników uszkadzających przewód pokarmowy (np.: powtarzające się nieprawidłowości odżywiania, nawracające zakażenie bakteryjne, przewlekłe zatrucia). Choroba objawia się skłonnością do biegunek, nietolerancją niektórych pokarmów, wzdęciami, powolnym zmniejszaniem masy ciała. Leczenie polega przede wszystkim na uregulowaniu diety i odsunięciu czynników szkodliwych.