Żyję w antyku

Starożytność jest niezwykle ważną epoką dla kultury i sztuki. Już od 3500 r. rozwija się wiele dziedzin życia, głównie literatura, architektura, rzeźba i ceramika.

Bardzo powszechna jest literatura. Na każdym kroku słyszę nowe opowieści o bogach i ludziach, które przekazują sobie rozmawiający między sobą ojcowie i synowie. Uliczni grajkowie, tworzą coraz to nowe melodie, które poprzez wymyślanie i intonowanie, przy pomocy akompaniamentu instrumentów muzycznych są łatwiejsze do zapamiętania. Niedawno wynaleziono pismo. To jest taki umowny system znaków, który ułatwia i uwiecznia opowieści. Rodzice opowiadali mi o wielkich autorach, takich jak Sofokles i jego „Antygona” i „Król Edyp” czy Homer, którego bardzo chwalili za stworzoną „Iliadę” i „Odyseję”. Szczerze mówiąc ja nie wiem dokładnie o czym są te dzieła, lecz cenie sobie i podzielam ich zdanie. Słyszałam też dużo o filozofii. Jest wiele uczonych zajmujących się tą dziedziną. Niestety nie znam ich wszystkich, ale ich działalność biorę za bardzo wielkie czyny w postępie literatury.
Rozwija się ciągle architektura. Powstają nowe budowle i wzniesienia w innym niż dotychczas stylu o ciekawych kształtach i proporcjach. Najsłynniejszy jest Partenon, który znajduje się w Atenach. Przyjeżdża tam wiele ludzi, aby go zobaczyć. Ostatnio bardzo dużo się rzeźbi. Wznoszone są posągi bogów , niektóre z nich są naprawdę piękne. Najbardziej podobają mi się te, widniejące na murach świątyń, a oprócz nich moją ulubiona jest posąg Nike, ponieważ jest symbolem zarówno zwycięstwa, jak i pokoju. Zauważyłam też początkowy rozwój fizyki i astronomii. Coraz częściej mówi się o konstelacji gwiazd i nieboskłonie. Przełomowym wynalazkiem mojej epoki jest koło, które każdy już ma w zasięgu ręki. Jest też kilka innych wynalazków, lecz nie widzałam ich nigdy na oczy, bo tylko niektórzy z bogatszych ludzi ich używają.

Reasumując wiele się dzieje w moich czasach i sądzę, że świat będzie się rozwijał tak dalej w coraz szybszym tempie.

gim nr 25