Dokonaj analizy wiersza "Róża" Daniela Naborowskiego i utworu Rymkiewicza "Róża oddana Danielowi Naborowskiemu" i wskaż jak funkcjonuje w nich topos róży.

Daniel Naborowski jest najprawdopodobniej najbardziej wykształconym spośród polskich twórców epoki baroku, Jarosław Marek Rymkiewicz zaś to wybitny poeta współczesny. Mimo różnych epok, w jakich tworzyli powyżsi poeci, w ich utworach znajdujemy cechy wspólne. Przykładem mogą być dwa wiersze. Pierwszym z nich jest "Róża" Daniela Naborowskiego. Poeta ten adresuje swój utwór księciu Krzysztofowi Radziwiłłowi. Podmiot liryczny, jako sługa wręcza adresatowi różę-podarunek na Nowy Rok. Wiersz zostaje porównywany do kwiatu, który zrodził się przed wiosną dzięki Muzie będącej natchnieniem dla poety. W ten sposób róża staje się symbolem poematu godnego rymu. Kwiat zostaje też porównany do słońca, które zarówno, gdy wschodzi, jak i zachodzi, ma różany kolor i kryje się "w morzu". W utworze obserwujemy motyw przemijania. Człowiek podobnie jak słońce wschodzi, czyli rodzi się. Jednak z biegiem lat starzeje się i opada z sił. Z tego powodu podmiot liryczny skłania czytelnika do korzystania z życia i wyznawania zasady Carpe Diem, ponieważ czas płynie nieustannie, a na starość pozostanie nam tylko modlitwa i różaniec. Życie człowieka na ogół nie jest takie piękne, ale kruche i często przynosi cierpienie. Podobnie jest z różą, mimo że to symbol piękna, rośnie wśród cierni i posiada kolce, które zadają ból. Jednak właśnie tego chciała bogini miłości i pomieszała słodkość z żółcią oraz rozkosz z troską, by życie nie było takie wspaniałe. Podmiot liryczny wręczając Radziwiłłowi różę, życzy księciu by żył w szczęściu i służył Bogu, nie zwracając uwagi na żadne błahostki i marności.
Utworem, w którym również funkcjonuje topos róży, jest "Róża oddana Danielowi Naborowskiemu" Jarosława Marka Rymkiewicza. Ten współczesny poeta porusza w swoim dziele bardzo podobną problematykę zawartą w liryku "Róża". Głównym powodem tego zabiegu, był najprawdopodobniej fakt, że Rymkiewicz próbował ciągle utożsamiać się z Naborowskim. Róża z wiersza Rymkiewicza jest tym samym kwiatem, o którym pisał poeta doby baroku. Autor utworu wspomina króla brytańskiego oraz ptaka ledejskiego; porusza różną tematykę, czasami w ogóle ze sobą nie powiązaną. Róża w jednym z dwuwierszy staje się symbolem miłości i zostaje nazwana boginią Wenus:
"Ta sama róża, która ciepłe łono skrywa
Ta sama róża która Wenus się nazywa"
W kolejnym dwuwierszu podmiot liryczny utożsamia kwiat z poetyckim natchnieniem, jakie może przynieść Muza. Róża staje się również symbolem przemijania. Życie człowieka szybko mija, podobnie jak kwiatu, który obumiera, lecz pozostają rzeczy, które nie zmieniają się, są trwałe. Podmiot liryczny daje nam do zrozumienia, że egzystencja, tak jak róża, może nas ranić, a my czasami nawet nie mamy na to wpływu. Nasz żywot jest krótki, ulotny, a także pełen cierpienia. Wszystko, co się zaczęło, kiedyś się na pewno skończy.
Różą, o której pisali Daniel Naborowski i Jarosław Marek Rymkiewicz, można z pewnością nazwać "symbolem symboli". Porównywana jest do tak wielu rzeczy, że staje się natchnieniem dla wybitnych poetów tworzących swoją poezję w różnych epokach. Dzięki symbolice, jaką posiada, stała się motywem występującym bardzo często w literaturze. Zarówno Naborowski, jak i Rymkiewicz pisali o róży, że jest symbolem przemijania, miłości, piękna, życia, słońca, radości i natchnienia. Choć wydaje się, że to tylko kwiat, posiada on w sobie pewną, nieodkrytą tajemnicę...