Charakterystyka Kreona

Kreon to antagonistyczna do Antygony postać tragedii antycznej Sofoklesa – dramatopisarza żyjącego w V w. p.n.e. Autor podczas swojego 90-letniego życia wpisał się w historię poprzez wprowadzenie trzeciego aktora oraz poszerzenie kręgu osób o postaci kobiece. Główny (obok Antygony) bohater jego powieści to brat Jokasty, żony królów Lajosa i Edypa. Kreon obejmuje tron Teb w momencie śmierci pierwszego męża, swojej siostry. W związku z pojawieniem się w państwie-mieście sfinksa, bohater obiecuje abdykować na rzecz pogromcy potwora.

Nowy król – Edyp po ożenieniu się z Jokastą i późniejszym odkryciu, że to jego matka, ucieka z kraju zostawiając państwo pod władzą swoich synów. Eteokles i Polinejkes giną w bitwie, walcząc przeciwko sobie. W związku z tym, korona wraca do Kreona. Władca uważa, że należy karać zdrajców niezależnie od ich koligacji z rodziną królewską. Wyznaje pogląd, iż każdy jest równy wobec prawa. To powoduje kłótnie pomiędzy nim, a Antygoną, która pragnie pochować swojego brata – Polinejkesa. Konflikt potęguje fakt, iż syn władcy, Hajmon staje po stronie swojej ukochanej.

Mamy do czynienia z utworem dramatycznym, co oznacza, że nie będziemy mieć pewności jak wygląda bohater. Narrator nie skupia się na opisie postaci w taki sposób jaki ma to miejsce w utworze epickim. Wynika to z samej budowy dramatu, w którym możemy zaobserwować tylko niewielkie naprowadzenia na atrybuty postaci. Możemy jednak przypuszczać jak wygląda bohater. Kreon, jako grek ma raczej ciemne włosy i oczy. Żyjąc w klimacie, w którym jest wystawiony na działanie promieni słonecznych, jest za pewne opalony. Wiemy, że pochodzi z rodziny królewskiej co oznacza, że musi być dobrze ubrany. Jako król, za pewne nosi koronę.

Kreon wierzy, że prawo ustanowione jest ważniejsze od boskiego. Jego zdaniem bogowie popierają decyzje królewskie bez najmniejszych zastrzeżeń. Ukazuje to pyszność władcy. Kreon jest zaślepiony władzą. Boi się, że kiedyś będzie musiał z niej zrezygnować. Stara się rządzić jak najlepiej, bo jako zręczny polityk wie, że straci poparcie w momencie podziału ludzi na ‘równych i równiejszych’. To sprawia, że nie chce odwołać swojej decyzji dotyczącej braku pochówku dla Polinejkesa (swojego siostrzeńca). Kreon był dumny. Nie pozwalał sobą manipulować. Za największy dyshonor uważał słuchanie kobiety. Był konsekwentny i uparty w swoich działaniach.

Król miał również dobre cechy. Starał się być władcą sprawiedliwym. Uważał wszystkich za równych wobec prawa – bez wyjątku. Był obiektywny i racjonalny. Nie pozwalał, by uczucia decydowały za niego.

Kreon był bezwzględny wobec ludzi niestosujących się do jego rozkazów. Jego wyrok na Antygonę był okrutny: „I żywcem wrzuć do skalistej jamy. Jadła dam tylko tyle, co konieczne. By miasto całkiem od skazy uchronić... Wywieźć ją każę w bezludne pustkowie”. Jego zdaniem kobiety są gorsze od mężczyzn. Tym samym, uważał, że niewiasty są niezdolne do rządzenia, a przyznanie racji Antygonie byłoby dla niego dyshonorem: „I nie ulegać niewiast samowoli.(...) Bo hańba doznać od niewiasty klęski”. Kreon był wobec bohaterki okrutny gdyż ta złamała jego rozkaz. Nie chciał stracić autorytetu w oczach innych ludzi, więc mimo powiązań rodzinnych, zdecydował się ją zagłodzić.

Kreon doprowadza do samobójstwa swojego syna, który zabija się w przypływie żalu po śmierci ukochanej. Król jest również winny śmierci swojej żony, która popełnia samobójstwo na wieść o śmierci syna. Władca jest przepełniony rozpaczą. Dopiero teraz widzi swoje błędy. Kochał swoją rodzinę, a stracił ją z powodu swojej lekkomyślności – mógł wszakże się domyślić, jakie konsekwencje będzie miała śmierć ukochanej jego syna.

Kreon uważa, że bogowie stoją za decyzjami władcy. Wszakże czy mieszkańcy niebios mogą popierać zdrajców i łotrów, którzy wydają swoją ojczyznę obcym? Osobom, które są zdolne do zabicia swoich poddanych, by dzierżyć władzę? Wreszcie osobom, które są zdolne do podniesienia ręki na swoją rodzinę? Według Kreona – nie. Nie zgadza się ze zdaniem Antygony, która twierdzi, że wobec bogów wszyscy są równi.

Kreon mimo wielu negatywnych cech, starał się być dobrym człowiekiem, a już na pewno dobrym i sprawiedliwym władcą! W dzisiejszym świecie zdarzają się sytuacje gdzie ludzie dokonują wyboru między wartościami boskimi, a zakazami ustanowionymi przez prawo. Nie można nikomu mieć za złe, że stojąc przed takim wyborem, człowiek stara się przede wszystkim – chronić siebie. Mimo to, Kreon mógł przewidzieć co się stanie w chwili zadecydowania o losie Antygony. Bo może gdyby wykazał się uczuciowością, a nie racjonalnym myśleniem, jego syn i żona żyliby dalej?