Wojna o panowanie nad Bałtykiem w XVI w.

Wojna o panowanie nad Morzem Bałtyckim rozgrywała się pomiędzy Danią, Szwecją, Moskwą i państwem polsko - litewskim. Największym zainteresowaniem cieszyły się Inflanty, głównie dlatego, że przechodziły tamtędy najważniejsze szlaki handlowe łączące zachodnią i północną Europę ze Wschodem. Władzę tam sprawował Zakon Kawalerów Mieczowych, jednak w drugiej połowie XVI w. nie był on żadną przeszkodą militarną.
W 1557r. doszło do wybuchu wojny pomiędzy Szwecją, Danią, Polską i Rosją. W ostateczności Rosja zajęła Narwę i Dorpad, Dania wyspę Ozylię, mistrz zakonu Gotrad Kettler przeszedł na luteranizm i sekularyzował swoje państwo. Kurlandię zachował jako swoje dziedziczne księstwo pod zwierzchnością lenną Korony Polskiej, natomiast Inflanty stały się wspólną prowincją Poslki i Litwy.
W 1561r. w Wilnie, Kettler złożył hołd lenny Zygmuntowi Augustowi. To doprowadziło do wybuchu wojny północnej, która toczyła się w latach 1563-1570. Sojusznikiem Polski w tej wojnie była Dania, a po stronie Rosji opowiedziała się Szwecja. Jednak po utworzeniu przez Zygmunta Augusta floty kaperskiej Dania zmieniła sojusznika i stanęła po stronie Rosji, ale w tym samym czasie na tronie Szwecji zasiada król Jan III co automatycznie powoduje, iż Szwecja staje się sojusznikiem Polski. Ostatecznie wojnę zakończyło podpisanie w 1570r. pokoju w Szczecinie. Inflanty zostały podzielone. Dania otrzymała Ozylię, Szwecja Estonie z Tallinem i wyspę Dago. Największą część Inflant otrzymała Rzeczpospolita. W rękach Rosji byłą Narwa.
Mimo iż formalnie wojna się zakończyła, walki trwały nadal, ponieważ Szwecja i Polska utrudniały Rosji żeglugę narewską, łamiąc w ten sposób postanowienia traktatu szczecińskiego.
Mimo że Polska wygrała wojnę o panowanie nad Morzem Bałtyckim, to na dalszych losach polski zaważyła pomoc brandenburskiej linii Hohenzollernów. Zygmunt August zgodził się na przejęcie przez nich obowiązku lennego w Prusach Książęcych po bezpotomnej śmierci Albrechta.