Konrad Wallenrod jako bohater tragiczny.

Adam Mickiewicz stworzył w swojej powieści poetyckiej pod tytułem: "Konrad Wallenrod" bardzo kontrowersyjnego bohatera. Konrad Wallenrod dokonał rzeczy wielkiej - uratował ojczyznę od niechybnej klęski, ale używając metod niegodnych średniowiecznego rycerza.

Żył wśród Niemców ucząc się razem z nimi sztuki walki rycerskiej i ich obrzędów. Zjednał się z nimi tak mocno, że wybrali go swoim przywódca. Jako dorosły mężczyzna uciekł do swoich. Udało mu się zapomnieć o tragicznych przejściach i ułożyć sobie życie osobiste. Ożenił się z Aldoną i chciał żyć z nią w szczęściu i w spokoju jednak "szczęścia w domu nie zaznał, bo go nie było w ojczyźnie". Zdał sobie sprawę z tragizmu swojej sytuacji. Zrozumiał, że jest Litwinem i winien jest swojej ojczyźnie pomoc. Jednocześnie wiedział, ze poświęcając sie ojczyźnie gasi płomień jego własnego domowego ogniska, ze pozostawiając żonę Aldonę i dać w bój, zostawia ja na zawsze. Staje on przed wyborem, w którym każde wyjście oznacza klęskę. Wybierając zycie z rodzina zawiódlby swój wlasny honor rycerski , a wybierajac walke poswiecil ja. Wygrała miłość do ojczyzny, która przez tyle lat wzniecał w nim wędrowny wajdelota. Oboje staja przed trudną decyzją. Rycerz musiał wybrać między miłością do zony a miłością do ojczyzny, mimo że nie miał pewności, czy jego poświęcenie zostanie kiedykolwiek docenione na Litwie, gdyż warunkiem powodzenia jego misji była absolutna tajemnica. Droga postępowania jest metodą lisa, czyli walka podstępna i zdradziecka, korzystając z niej wykracza przeciwko etosowi rycerskiemu, zasadom religii chrześcijańskiej i prawom etyki, w których zasadność wierzy. Wszystkie te okoliczności doprowadziły go do skrajnych depresji. Unikał towarzystwa i zamykał się sam w pokoju szukając ucieczki w alkoholu, od którego sie uzależnił. Mamy tu do czynienia z tragizmem losu człowieka stojącego w obliczu beznadziejnej decyzji. Wszystkie możliwości przyniosłyby Konradowi niechybną klęskę. W takiej sytuacji wybrał najmniejsze zło.

Z czego wynika ten tragizm: Odrzuca powszechnie wyznawane wartości widząc w nich nieszczerość, obłudę, oszczerstwo. Jest egocentrykiem, człowiekiem skupionym na sobie i niechętnie odnoszących sie do innych. Z drugiej strony odznacza się wielką wrażliwością, która powoduje, że miotają nim gwałtowne uczucia. Jeśli już kogoś pokocha to staje sie najwierniejszym kochankiem i przyjacielem. Daje z siebie dużo, wiec wymaga też tego samego od partnera w miłości czy też przyjaźni. Jednak nie zapominajmy – miłość romantyczna to uczucie tragiczne. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nieubłagana ręka opatrzności. W tym przypadku los każe mu wybierać między dobrem ojczyzny z miłością do ukochanej.

Konrad Wallenrod jest bohaterem tragicznym, który nie widząc innego sposobu decyduje się na walkę poprzez podstęp i zdradę.Heroiczne poświęcenie Konrada Wallenroda łączy sie z chwilami zwątpienia, wahania, odwlekania momentu decydującego ciosu. Spełniwszy misje spiskowca, Konrad musi zginąć. Jego śmierć jest z góry wpisana w tragiczny los. Nawet gdyby zdołał ujść zemście Krzyżackiej, nie mógłby wieść zwyczajnego życia. Jego czyn, choć podyktowany patriotyzmem, był zbyt przytłaczający.

Przyszedł czas na podsumowanie. Doszłam do wniosków, że tragizm Konrada Wallenroda wynika z sytuacji, w której przyszło mu żyć. Spójrzmy na całą epokę: Romantyzm – doba niewoli, rozdarcia Polski miedzy trzech zaborców. Taka sytuacja nie mogła oznaczać dla Polski i Polaków nic innego, jak zapowiedz tragicznego losu! Dla młodych ludzi oznaczało to spisek i działalność konspiracyjna, zagrożenie wiezieniem, wreszcie udział w powstaniu. Bohater romantyczny zmuszony był rzucić się w wir walki o wolność. Jednak otwarta rycerska walka była niemożliwa. Metoda podstępu, spisku, zdrady nie godziła się z ówczesną moralnością. Wallenrod używał podstępu i zdrady, i dokąd go to doprowadziło? – do tragicznej śmierci! Jednak jego śmierć nie była daremna. Był bohaterem tragicznym, ale przez to stworzył szanse następnym pokoleniom lepszego życia.