Notatka o Erneście Hemingway'u

Ernest Hemingway (1899-1961) – podróżnik, żołnierz, pisarz amerykański, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku za opowiadanie pt. "Stary człowiek i morze".

Pisarz był ‘królem życia’, żył jego pełnią i cenił mocne wrażenia. Uwielbiał niebezpieczne wyprawy swoim jachtem oraz sport - był pasjonatem boksu. Lubił też podróże i wędkarstwo. Kochał kobiety i nie stronił od alkoholu. Uczestniczył w obu wojnach światowych. W I walczył na froncie austriackim we Włoszech i został ciężko ranny. Z jego ciała wydobyto aż 237 odłamków stali. W II wojnie światowej brał udział jako korespondent prasowy. Walczył też po stronie republikanów w hiszpańskiej wojnie domowej. Przeżył dwie katastrofy - samochodową i lotniczą.

Hemingway pisał głównie o tym, co sam przeżył, lub o tym co przeżyły osoby, które spotkał. Był autorem wielu reportaży, a jego powieści przetłumaczone zostały na wiele języków. Jego najsławniejsze utwory to: Słońce też wschodzi, Pożegnanie z bronią (przeżycia pisarza związane z I wojną światową), Mieć i nie mieć, Komu bije dzwon (wspomnienia z Hiszpanii) Wyspy na Golfsztormie oraz 49 opowiadań. W jednym z utworów napisał: "Każdy musi umrzeć, ale tchórze umierają jałowo". Z pewnością nie był on tchórzem, ale bardzo odważnym człowiekiem. Jego filozofia życiowa odwołuje się do cytatu z jego opowiadania: "Człowieka można zwyciężyć, ale nie można go pokonać!". Kiedy zdał sobie sprawę z nieuleczalności psychicznej choroby, popełnił samobójstwo. Hemingway’a zwyciężyła śmierć, ale pozostał on niepokonany.