Pogranicze życia i sztuki
Błazen, błazenada
Dla średniowiecznej kultury śmiechu charakterystyczne są figury błaznów i głupców. Byli oni jakby stałymi, utrwalonymi w codziennym (to znaczy niekarnawałowym) życiu nosicielami zasad karnawału. Błaźni i głupcy, tacy jak np. Trybulet, błazen Franciszka i (występujący również w powieści Rabelais’go), nie byli bynajmniej aktorami odgrywającymi na scenie role błazna czy głupca (jak to później czynili aktorzy komiczni grający na scenie role Arlekina, Hanswürsta i in.). Pierwsi pozostają...
Błazenada jako odwrócenie ról
Element błazenady odgrywa bardzo istotną rolę w nieoficjalnym, plebejskim nurcie kultury średniowiecza, a potem renesansu i baroku. Ludowa kultura śmiechu to, zdaniem Michaiła Bachtina, ważny nurt kultury średniowiecza, współistniejący z oficjalnym. W owej kulturze śmiechu odwrócone zostają role: to, co wysokie, zostaje poniżone, niskie zostaje wywyższone, przenikają się sfery sacrum i profanum , odwróceniu lub degradacji ulega (niby na żarty, ale jednak) – hierarchia społeczna. Bachtin...