1. ‘odczuwać chłód, zimno, marznąć’; 2. ‘stawać się zimniejszym, oziębiać się, stygnąć’.
Pochodzenie:
Od XVI w., natomiast forma przedrostkowa zaziębnąć występowała już od XV w.; ogsłow. (por. czes. zábst, zebe ‘marznąć, ziębnąć; powodować u kogoś uczucie chłodu’, zabnout ‘ziębnąć, marznąć’, słowac. ziabst ‘ts.’, ros. zjábnuť ‘marznąć, przemarzać’) < psłow. *zębti ‘marznąć, ziębnąć’, które jest identyczne ze szczątkowo zachowanym psłow. *zębti ‘rwać, targać, szarpać’; na gruncie języków słow. nastąpił rozwój znaczenia: ‘szarpać, targać’> ‘szczypać, dokuczać (o mrozie, chłodzie), ziębić’; podstawą jest pie. *ģembh- ‘gryźć’.
poleca
b/d
ziębić
1. ‘przejmować zimnem, chłodem’; 2. ziębić się ‘narażać się na zimno, wystawiać się na chłód’; od XVI w., a forma przedrostkowa oziębiać ‘czynić zimnym’ od XV w.; czasownik ten pochodzi od psłow. *zębiti – czasownika utworzonego od psłow. *zębti w pierwotnym znaczeniu ‘powodować, że coś, ktoś marznie’
poleca
b/d
oziębnąć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zziębnąć
czasownik przedrostkowy