Święte?

Istnieje też kategoria prostytutek, które można by nazwać wręcz świętymi. Bohaterka Damy kameliowej Małgorzata Gautier, choć niemoralna i zepsuta,poświęca się z miłości. Piękna, kochająca luksus, znana z wielkich wydatków, zrujnuje paru kochanków. Ta wyrachowana kobieta okaże się jednak zdolna do ogromnych poświęceń z miłości. Pokocha poznanego w teatrze młodzieńca Armanda Duvala. Żyjąc podwójnym życiem, biorąc pieniądze od protektorów, spłacając wierzycieli, stara się stworzyć azyl dla miłości w kupionym na wsi domu. Sumienie każe jej jednak zerwać z odwzajemniającym uczucie ukochanym, gdy jego ojciec poprosi Małgorzatę, by nie łamała mu życia. Prostytutka upozoruje cyniczne zerwanie i odtąd będzie cierpieć zarówno z powodu tęsknoty, jak i z powodu zemsty Armanda, który nie rozumie jej decyzji. Drugą tragedią Małgorzaty jest postępująca choroba płuc, mimo leczenia kokota umrze z dala od ukochanego. Dzięki dziennikowi, który kobieta spisuje aż do chwili śmierci, Duval pozna prawdę o jej uczuciach i szlachetności.
Typowym przykładem „świętej prostytutki” jest Sonia Marmieładowa ze Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Pobożna i czysta dziewczyna zostaje prostytutką, bo nie ma środków do życia, jest prześladowana przez macochę, chce pomóc ojcu i przyrodniemu rodzeństwu. Uczynna wobec innych pokocha wrażliwego Raskolnikowa, który okaże się zbrodniarzem. To ona, czytając z nim Nowy Testament, spowoduje stopniowe moralne odrodzenie mordercy, doprowadzi go do przyznania się do winy, dobrowolnego zgłoszenia się na policję... Wraz z nim uda się na osiem lat katorgi na Syberię. Ta prostytutka jest uosobieniem wszelkich cnót chrześcijańskich: miłosierdzia, pokory, skromności, silnej wiary i ufności wobec Boga oraz... niewinności.