1. ‘być w pozycji poziomej’; 2. ‘znajdować się, być położonym, zajmować jakieś miejsce’; 3. ‘rozpościerać się’; 4. stpol. też ‘trwać, pozostawać, przebywać; oblegać’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. ležet ‘leżeć, obozować’, ros. ležať ‘leżeć; znajdować się; być obowiązkiem, spoczywać na kimś’) < psłow. *ležati ‘leżeć’ < psłow. czasownik *legti (patrz LEC).
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
leże
‘miejsce do leżenia, spania; legowisko zwierząt’; od XIX w., wcześniej od XVI w. forma leża ‘miejsce do leżenia, spania; kwatera’
poleca
b/d
poleca
b/d
łoże
1. ‘duże wspaniałe łóżko’; 2. dawniej ‘łóżko, posłanie’; 3. od XIV w. ‘sprzęt do leżenia i spania’; ogsłow. < psłow. *lože ‘miejsce, gdzie ktoś lub coś leży, łoże, łóżko, legowisko’ < psłow. *ležati
poleca
b/d
należeć (się)
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przynależeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
poleżeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przeleżeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
uleżeć się
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Leżeć