1. ‘głuchy odgłos o dużej sile, łoskot, trzask’; 2. również dialektalnie i stpol. (od XVII w.) ‘fukanie, gromienie; hałas, wrzask’ oraz 3. ‘mnóstwo, co niemiara’; ogsłow. (por. czes. huk ‘huczenie, szum’, ros. guk ‘dźwięk głuchy, urywany’, ukr. huk ‘dźwięk, szum, łoskot, hałas’) < psłow. *gukъ, *hukъ, *chukъ < dźwiękonaśladowcze wykrzyknienie *gu!, *hu!, *chu!.
Podobne teksty: