1. ‘przestrzeń ciągnąca się daleko, w oddali’; 2. stpol. ‘odległość’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. dál, ros. daľ, sch. dâlj) < psłow. *daľa [< dōljā]‘wielkie oddalenie, odległość’ – wywodzi się od pie. pierwiastka *del- ‘długi, przedłużać’.
Pierwotna postać
W XVI w. występowała postać dala ‘odległość w przestrzeni, czasie’; w XV w. istniało wyrażenie przyimkowe na dalą ‘w dal’, a w XVI stuleciu – ‘na przyszłość; na dłuższy czas’; od podstawy dal- w XV w. powstało dalić się ‘oddalaćsię’, dziś stosowany tylko z przedrostkiem w formach oddalić (się), wydalić.
poleca
b/d
daleki
1. ‘odległy, oddalony’; 2. ‘rozległy, sięgający na dużą odległość’;3. ‘długi’; ‘długo trwający’; 4. ‘odległy od teraźniejszości, dawny; przyszły’;stopień wyższy – dalej; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. daleký, ros. dalëkij)< psłow. *daľekъ [< *dōli-oko-] – stopień wyższy: *daľьjъ, daľьši, *daľe
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty: