1. ‘łapać, brać, ujmować’; 2. ‘rozumieć, pojmować’.
Pochodzenie:
Od XV w.; pol. chwytać i chwycić powstały wskutek nałożenia się pierwotnego chytać i chycić z chwatać (por. też czes. chytati ‘chwytać, łapać’, chytit ‘chwycić,złapać’ oraz słowac. chvatať ‘porywać, zabierać’).
Pierwotna postać
Od XV w. używano czasowników chycić się ‘chwycić’ oraz chwatać (także formafatać) ‘chwytać, porywać’.
Źródło
Chwaciwszy się jej rękama (…).
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chwytać