‘uroczyste przyjęcie dla uczczenia osoby lub wydarzenia’; zapożyczenie z wł. banchetto ‘ławeczka’ (zdrobnienie od wł. banco); wł. banchettare dosłownie ‘sadzać (zaproszonych gości) na ławkach’ – także w in. językach europejskich (por. ang. i fr. banquet, niem. Bankett); w pol. od XVI w.; w stpol. używano wyrażenia być na bankiecie ‘być w niebezpieczeństwie’
poleca
b/d
bankietnik
1. ‘uczestnik bankietu’; 2. ‘ten, co lubi bankietować’; od XVII-XVIII w.
poleca
b/d
bankietować
1. ‘uczestniczyć w bankiecie’; 2. ‘przyjmować gości, wydawać przyjęcie’; od XVI w.
Materiał opracowany przez eksperta