‘osoba, która straciła cały majątek; człowiek niewypłacalny’; od XVIII w.; wcześniej postać bankret; zapożyczone za pośrednictwem niem. Bank(e)rotteur z wł. bancarotta – dosłownie ‘złamana ławka’ > ‘ten, co ma pęknięty, złamany bank’
poleca
b/d
bankructwo
‘upadłość; utrata wartości’; od XVIII w.
poleca
b/d
bankrutować
1. ‘stać się bankrutem, ogłosić upadłość’; 2. przenośnie‘stracić wpływy, znaczenie’ (np. w wyrażeniu bankructwo polityczne); od XVIII w.; pierwotnie w postaci bankretować.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta