Awangarda francuska – poezja jest aktem twórczym nieograniczonej wyobraźni. Posługiwała się liryzmem wizualnym– oprócz tekstu wiersz wykorzystywał rysunek, który mógł uzupełnić zamysł twórczy autora.
Dadaizm – był wyrazem rewolucji przeciw sztuce i szukaniem zupełnej wolności tworzenia. Nazwa powstała od dada, czyli pierwszych, nic nieznaczących sylab wymawianych przez niemowlaka. Kompozycja utworów dadaistycznych była bezładna, na chybił trafił dobierano nonsensowne sylaby.
Futuryzm – nurt stworzony przez Marinettiego, odrzucający przeszłość i zachwycający się przyszłością. Przejawiało się to głównie w tematyce, którą było miasto, szybkość, nowoczesność, rozwój techniki. Ich hasło: „ryczący automobil jest piękniejszy niż Nike z Samotraki”.
Nadrealizm – treścią wiersza mają być luźne skojarzenia,które pochodzą z najgłębszych pokładów psychiki, bez ograniczającej interwencji logicznego myślenia. Środki poetyckie nadrealistów to: gra skojarzeń, potok słów, zapisywanie halucynacji. Do głównych twórców należeli Andre Breton i Louis Aragon.
Neoklasycyzm – propagował ideał czystej poezji, która jest niezależna od życiowych treści. Posługiwał się aluzjami filozoficznymi i odniesieniami kulturowymi w treści wiersza. Przedstawicielem tego prądu w Anglii był Thomas Eliot.