W skład związków koordynacyjnych wchodzi:
- jon/atom centralny, np. Al3+, Cu2+, Co2+, Cr3+, Fe3+, Ni2+, Zn2+
- ligandy, którymi mogą być obojętne cząsteczki, np. H2O (akwa), NH3 (amina), CO (karbonyl), NO (nitrozyl), lub jony, np. OH– (hydrokso), Cl– (chloro), F– (fluoro), SCN– (tiocyjaniano), CN– (cyjano)
Ligandy (donory pary elektronowej) łączą się z jonem centralnym (akceptor pary elektronowej) za pomocą wiązań koordynacyjnych. Liczba ligandów bezpośrednio połączonych z atomem centralnym to liczba koordynacyjna (najczęściej 2, 4, 6). Liczba ta decyduje o określonej strukturze przestrzennej związku.
Pisząc wzór jonu kompleksowego obowiązuje następująca kolejność:
[atom centralny, ligandy naładowane, ligandy obojętne]ładunek jonu
W nazwie natomiast obowiązuje kolejność alfabetyczna wszystkich ligandów (niezależnie od ich rodzaju) – należy uwzględnić ich liczbę– po których wymienia się atom centralny w odpowiedniej formie (zależnej od tego czy jon kompleksowy jest kationem czy anionem).
[Al(H2O)6]Cl3 chlorek heksaakwaglinu
K3[Fe(SCN)6] heksatiocyjanianożelazian(III) potasu
[Ag(NH3)2]OH wodorotlenek diaminasrebra(I)
Na2[Fe(CN)5NO] pentacyjanonitrozylżelazian(III) sodu