Nieco inaczej wyglądają dramaty powodowane zazdrością w powieściach.Justyna Bogutówna, bohaterka Granicy Zofii Nałkowskiej, dawna kochanka prezydenta miasta Zenona Ziembiewicza, powodowana zazdrością oblewa go kwasem solnym. Przyczyna? Ziembiewicz ożenił się i miał dziecko,a Justynę, dawną kochankę, która nie przestała go kochać, porzucił, a gdy ciążę przerwała, nie protestował. Po wypadku spowodowanym przez Justynę bohater traci wzrok i chęć do życia. Niedołężny, ślepy, świadomy końca kariery, popełnia samobójstwo.
Podobną historię, która tak banalna wydawała się pani Dulskiej, obserwujemy w sztuce Zapolskiej: jedna z lokatorek pani Anieli truje się trucizną z zapałek, przerażona zdradą swego męża. Związany z tym incydentem skandal (karetka pogotowia pod kamienicą) staje się powodem wypowiedzenia przez Dulską mieszkania niedoszłej samobójczyni.
Również w powieści Chłopi Władysława Stanisława Reymonta zazdrość doprowadza do rozłamu w rodzinie Borynów: Maciej i Antek stają się wrogami na śmierć i życie, ojciec raz nawet zaczaja się na żonę i syna,i przyłapawszy ich kochających się, podpala ich kryjówkę, a kochanków atakuje widłami; udaje im się jednak uciec.
Zazdrość o mężczyznę czy kobietę jest przyczyną wielu samobójstw: widząc męża zdradzającego ją z kochanką, odbiera sobie życie (strzałem z rewolweru) ciężarna Zosia Osłabędzka z Pożegnania jesieni Witkacego. Nawet miłość do przyszłego dziecka nie jest tu silniejsza od zazdrości.