Sadźmy, przyjacielu, róże!
Długo jeszcze, długo światu
Szumieć będą śnieżne burze,
Sadźmy je przyszłemu latu!
My, wygnańcy stron rodzinnych,
Może już nie ujrzym kwiatu,
A więc sadźmy je dla innych,
Szczęśliwszemu sadźmy światu!
(Seweryn Goszczyński, Przy sadzeniu róż)
Motyw siewu i sadzenia ma w tekstach kultury zwykle znaczenie symboliczne. Występuje zarówno w Biblii, mitologii, jak i bardziej współczesnych tekstach kultury.
Siew był częstym motywem w Biblii , może dlatego, że adresaci przypowieści Chrystusa czy słów proroków często byli rolnikami i mogli zrozumieć ten rodzaj metafor. „Kto sieje wiatr, zbiera burzę” – mówi biblijne przysłowie z Księgi Ozeasza . Chrystus w przypowieści o siewcy opowiada o losach różnych posianych ziaren: jedno padło obok drogi i ptaki wydziobały je, drugie na skalę, gdzie uschło z braku wilgoci, trzecie wpadło między ciernie, które je przydusiły, kolejne wreszcie padło na dobrą...
W wierszu Seweryna Goszczyńskiego Przy sadzeniu róż („Sadźmy, przyjacielu,róże”) sadzenie oznacza zapewne pracę ideowców nad odzyskaniem niepodległości (róże to idee niepodległości). Być może kwiaty zobaczą dopiero następne pokolenia („może już nie ujrzym kwiatu”), jednak nie odbiera to sensu pracy („Jakże trud nasz piękny, wzniosły”); jest ona ważna dla następnych pokoleń, które będą cieszyć się niepodległością („sadźmy je przyszłemu latu”). Utwór jest dedykowany przyjacielowi poety,...
W Chłopach Reymonta przedstawiona jest przejmująca scena przedśmiertnego siewu Boryny. Maciej Boryna, najbogatszy człowiek we wsi, leży chory w swej chacie. Pewnej nocy wstaje i wychodzi boso, w koszuli, na pole. Tam zbiera ziemię do poły i rozrzuca ją ruchem siewcy. Tak „siejąc”, umiera na polu. Ta scena jest symbolem przywiązania chłopa do ziemi, jego głębokiego z nią związku, powołania do jej uprawy.
Materiał opracowany przez eksperta
