Siew i sadzenie – symbolem pracy ideowców

W wierszu Seweryna Goszczyńskiego Przy sadzeniu róż („Sadźmy, przyjacielu,róże”) sadzenie oznacza zapewne pracę ideowców nad odzyskaniem niepodległości (róże to idee niepodległości). Być może kwiaty zobaczą dopiero następne pokolenia („może już nie ujrzym kwiatu”), jednak nie odbiera to sensu pracy („Jakże trud nasz piękny, wzniosły”); jest ona ważna dla następnych pokoleń, które będą cieszyć się niepodległością („sadźmy je przyszłemu latu”). Utwór jest dedykowany przyjacielowi poety, ukrywającemu się pod inicjałami M.S. (to Michał Szweycer, z którym poeta prowadził działalność konpiracyjno-patriotyczną w Warszawie).
Podobne przesłanie ma piosenka pomorskich nauczycieli. Tekst jest przesycony ideami pracy, która nadaje sens istnieniu (być może to echa pozytywizmu, nie tylko romantyzmu):

Musimy siać, choć grunta nasze marne,
Choć nam do orki pługów brak i bron.
Musimy siać, choć wiatr porywa ziarna
Choć w ślad za siewcą kroczą stada wron.
(Musimy siać, choć grunta nasze marne...)