Typowe jądro składa się z chromatyny, kariolimfy oraz jąderka i otoczone jest podwójną błoną białkowo-lipidową, której zewnętrzna warstwa łączy się z siateczką wewnątrzplazmatyczną.
Zawarte w błonie jądrowej pory umożliwiają wymianę substancji między jądrem a cytoplazmą.
Wraz z błonami komórkowymi i cytoplazmą tworzy protoplast.
W jądrze zawarta jest najważniejsza dla komórki informacja genetyczna, która umożliwia kierowanie metabolizmem komórki i przekazywana jest komórkom potomnym.
W interfazowym jądrze chromatyna tworzy gęstą sieć nici zbudowanych z białek histonowych, na które nawinięty jest DNA. Przed podziałem komórki materiał genetyczny zostaje podwojony, a nici chromatyny (każda zawiera jedną cząsteczkę DNA) ulegają spiralizacji. W wyniku spiralizacji wyodrębniają się chromosomy, z których każdy składa się z dwóch chromatyd siostrzanych, połączonych w miejscu zwanym centromerem.
W komórkach somatycznych znajduje się diploidalna –podwójna liczba chromosomów, w komórkach rozrodczych pojedynczy komplet chromosomów – liczba haploidalna.
W jądrze komórkowym są też cząsteczki RNA, które powstają podczas jego transkrypcji na matrycy DNA, a w jąderku syntetyzowany jest rybosomalny RNA.
Zazwyczaj komórki eukariotyczne zawierają jedno jądro. Niekiedy jednak w dojrzałych komórkach brak jest jądra (np. w erytrocytach, rurkach sitowych u roślin). Znane są też komórki z dwoma jądrami (np. pantofelek), albo z większą ich liczbą, czyli komórczaki (np. u grzybów lub we włóknach mięśni poprzecznie prążkowanych).