K. Przerwa – Tetmajer „malarzem światła i powietrza”. Uzasadnij słuszność tego określenia omawiając wybrany utwór młodopolskiego poety.„Melodia mgieł".

„Melodia mgieł nocnych”

- podmiotem lirycznym są tytułowe nocne mgły
- poeta dąży do typowego dla impresjonizmu ukazania ulotnego piękna chwili – zachwycającego momentu
- próba „namalowania” lirycznego obrazu mgieł tańczących przy świetle księżyca
- rozmawiają one ze sobą, nawołują się, zachęcają do zabawy, też uciszają się nawzajem, by nie zakłócić nocnej ciszy
- mgły bawią się „puchem mlecza” , „ćmy błoną przeźroczystą” – co podkreśla ich zwiewność i delikatność
- synestezja – „pomieszanie zmysłów” zabieg artystyczny polegający na łączeniu wrażeń wielu zmysłów – wzrok, słuch, dotyk
- synestezja sprawia, że ukazana sytuacja odbierana jest przez nas wszystkimi zmysłami, jak byśmy byli wśród mgieł
- efekt ruchu wzmaga zastosowanie dużej ilości czasowników, a ich tryb warunkowy podkreśla zmienność i ulotność obrazu
- sceneria nadaje nastrój tajemniczości (ciemna kotlina, księżyc, różne szmery)
- wiersz oczarowuje czytelnika swą atmosferą, przenika go ciszą i spokojem – „cisza nocna” – liczne epitety, onomatopeja –dźwiękonaśladownictwo, np. szum wody, cichy szmer, szept
- utwór przedstawia wiele zjawisk dźwiękowych, potęgowanych przez nagromadzenie odpowiednich zgłosek – eufonia
- personifikacja przyrody, „pląsające mgły”, „szepczący bór”
- krajobraz jest ożywiony, pełen ruchu
- dynamika wiersza również w jego budowie
- Melancholia – mgły są świadkami śmierci gwiazdy – osnuwa wiersz nuta elegijnego smutku - dekadentyzm